,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ခြပ္ေဒါင္းအလံ
ဒီရက္ပိုင္းနည္းနည္းအလုပ္မ်ားေနလို႕ အြန္လိုင္းကမန္းကတန္း၀င္၊ ဖတ္ျပီးၾကိဳက္တဲ့စာေတြပဲ ျပန္တင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဂ်ီေတာ့နဲ႕ေတာင္ ခ်က္ၾကီးလုပ္မအားျဖစ္ေနတယ္။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ :)
ေဒါင္းပ်ဳိထုိးဆြပ္
ဘယ္ညာခြပ္၍
လြတ္လပ္ရေလ
တို႔တေတြသည္
အိုးေ၀ ေက်းဇူးပါတကား- လို႔
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ရဲ့ ဆရာလဲျဖစ္၊ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္လဲျဖစ္တဲ့ စာဆုိႀကီး မင္းသု၀ဏ္က ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ဂုဏ္ျပဳဖြဲ႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။ေရွးက ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ အလံဟာ "ကေဒါင္းပုံ" ျဖစ္ပါတယ္။ "ကေဒါင္း"ဆိုတာ အၿမီးျဖန္႔ကားၿပီး ကေနတဲ့ေဒါင္းေပါ့။ ကေဒါင္းကို "ေန" ကယူပါတယ္။ "ေန"ထဲမွာ ေဒါင္းပုံ ပါရွိၿပီး "လ" ထဲမွာ "ယုန္" ပုံ ပါရွိတယ္လို႔ ဗမာ့ရုိးရာ အယူအဆ ရွိပါတယ္။ ၀ံသာႏုေခတ္မွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက "ေဒါင္းဋီကာ" "ေဒါင္ဂဏၭိ" စတဲ့ "ေဒါင္း" အဖြင့္ စာေပေတြ ျပဳစုလို႔ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေတြမွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၀ံသာႏုေခတ္လို႔ ၿခဳံငုံၿပီးေခၚတဲ့ေခတ္မွာ အေရးပါတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက ဗမာျပည္တ၀န္းရွိ ၀ံသာႏု ၀ုိင္အမ္မ္ဘီေအ အသင္းေတြကို စုစည္းထားတဲ့ ဂ်ီစီဘီေအ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီးပါ။
ဗုဒၵဘာသာကလ်ာဏယုု၀အသင္း ေပၚေပါက္လႊမ္းမိုးတဲ့ေခတ္ကို ၀ံသာႏုႏိုင္ငံေရးေခတ္လို႔ ေခၚေလ့ရွိၿပီး ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း နာယကအျဖစ္နဲ႕ ဦးေဆာင္တဲ့ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက္်ာ)၊ သခင္သိန္းေဖ၊ သခင္ဗဟိန္းစတဲ့ သခင္လူငယ္ေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခတ္ကိုေတာ့ သခင္ႏိုင္ငံေရးေခတ္လို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။
သခင္ေခတ္မွာ လြတ္လပ္ေရးကို လက္ျဖန္႔ေတာင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ တိုက္ယူမွ ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဆရာႀကီးမႈိင္းကစ လူသိရွင္ၾကားေျပာေဟာခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္သစ္လူငယ္ေလးေတြ ဆိုတာ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္က ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေက်ာင္းသားေတြက ျဖစ္လာခဲ့တာပါပဲ။ ၀ံသာႏုေခတ္လို႔ အမ်ိဳးသားေရး အလြမ္းသည္တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းတဲ့ ေခတ္ျဖစ္လာပါၿပီ။ တကၠသိုလ္ သမဂၢမွာလဲ "အိုးေ၀" ဆိုတဲ့ ေဒါင္းသံ ရင့္က်ဴးလာခဲ့ပါၿပီ။ ကိုေအာင္ဆန္းနဲ႔ ကိုညိဳျမတို႔ တီထြင္ခဲ့တဲ ေက်ာင္းသားအသံ မဂၢဇင္းပါ။ သူတို႔တေတြဟာ တကၠသိုလ္သမဂၢတို႔သာမက၊ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢကိုပါ တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို စြဲကိုင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ကိုဗေဆြေလး၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ ေမာင္သာႏိုးတို႔ဟာ ခြပ္ေဒါင္းပုံကို စုတ္နဲ႔ တေၾကာင္းဆြဲ ေရးဆြဲေလ့ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ (၁၉၆၀) ၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္ တကသ အမႈေဆာင္အျဖစ္ ကိုသာႏိုးတို႔နဲ႔အတူ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ က်ေနာ္လဲ ခြပ္ေဒါင္းပုံအဆြဲ ေလ့က်င့္ခဲ့ပါတယ္။ (ကိုစိန္ျမင့္ (ခုေမာင္မိုးသူ) နဲ႔ ကိုစိန္ေမာင္ (ပန္းခ်ီ) တို႔ဟာ ခြပ္ေဒါင္းပိုစတာဆြဲရာမွာ ထူးခၽြန္သူေတြအျဖစ္ အခြင့္သာတုန္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ပါရေစ။) ဒီလိုခြပ္ေဒါင္းပုံေတြေရးဆြဲခဲ့ေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ မူလ ခြပ္ေဒါင္းအေၾကာင္းကို မစပ္စုမိခဲ့ပါဘူး။ ေအာင္ဆန္းေခတ္မွာေပၚခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ အမွတ္တံဆိပ္လုိ႔သာ ေယဘုယ် နားလည္ခဲ့ရပါတယ္။
အေမရိကားေရာက္ေတာ့မွ ဆရာဒဂုန္တာရာတို႔ ဖုန္းနဲ႔လွမ္းေမးခဲ့ေတာ့ သူတို႔ေခတ္မွာ (ေအာင္ဆန္းေခတ္မွာ) ကာတြန္းကိုဘဂ်မ္း ေရးဆြဲေပးခဲ့တာကိုပဲ ေရးေရးသတိရေတာ့တယ္လို႔ ေျဖပါတယ္။ ခုအခါ ဆရာတာရာနဲ႔ သခင္အုန္းျမင့္စတဲ့ ေအာင္ဆန္းေခတ္ၿပိဳင္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ေရွးမီေနာက္မီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အေသးစိတ္ ဆက္လက္ေမးျမန္း ထားသင့္ၾကပါတယ္။
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ရွင္လူရဟန္းေတြ အမ်ားႀကီး ပါ၀င္လာခဲ့ေပမဲ့ တကယ္ေရွ႕ေဆာင္ လႈပ္ရွားခဲ့တာကေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံကုိင္ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗကသဆိုတာကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရေတြ ဖိႏွိပ္ၿဖိဳဖ်က္လာခဲ့ေပမဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ေက်ာင္းသားေတြက ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းၿပီး ခြပ္ေဒါင္းအလံကို တိုက္ပဲြ၀င္အလံအျဖစ္ ေသြး၊ ေခၽြး၊ မ်က္ရည္ေတြ ရင္းႏွီးၿပီး ဆက္လက္ လႊင့္ထူခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါကို အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ေတာ္လွန္ေရးၾကယ္ျဖဴနဲ႔ ခြပ္ေဒါင္းတို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲသမိုင္းႀကီး တခုလုံးကို ထင္ဟပ္ ေလးနက္ေစခဲ့ပါတယ္။
ခုေခတ္ဟာ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပဲြ၀င္တဲ့ ေခတ္ပါ။ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲေခတ္ပါ။ တိုက္ပြဲ၀င္ဆဲကာလ ျဖစ္လို႔ တိုက္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္ ခြပ္ေဒါင္းဟာ အလြန္႔အလြန္ အဓိပၸါယ္ရွိၿပီး အေလးအနက္ ထားရပါလိမ့္မယ္။
တိုက္ပဲြမ၀င္ရဲသူ၊ သစၥာေဖာက္သူ၊ ေသြဖယ္ေဖာက္ျပန္သူေတြဟာ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ကိုင္ေဆာင္ဖို႔ေ၀းစြ အရိပ္ေတာင္ မနင္းရပါဘူး။ တိုက္ရဲသူတို႔အလံကို ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားက အၿမီးကုပ္ ထြက္လာသူမ်ိဳးက မတန္မရာကိုင္ရင္ မိုးႀကိဳးပစ္ပါေစ။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး အမိန္႔ရွိဖူးသလို ကံႀကီးထိုက္တတ္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေသြးေျမက်ခဲ့ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ၀ိဉာဥ္ကလဲ အလံကို ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။ လက္ရွိတိုက္ပဲြ၀င္ ေက်ာင္းသားေတြက ကာကြယ္ႏိုင္ပါေစသတည္း။
ခြပ္ေဒါင္းအလံကို အေလးျပဳနီလ်က္ …
ေမာင္စြမ္းရည္
ေမ ၂၆၊ ၂၀၁၀
Ref-မိုးမခ
--
wai yan min
http://www.datacarrier.info
http://datacarrier.blogspot.com
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ဖိတ္ေခၚစာ
ဒုိ႕လူမ်ိဳး ေတြ ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေစာင္႕ၾကေနၾကတာလား။
ဒီပုံတုိင္းသာ ဆက္သြားရင္ မၾကာပါ ဘူး ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေရာက္ေတာ႕မွာပါ။ ကမာၻမွာ ဗမာလူမ်ိဳး ဆုိ တာ ေပ်ာက္ဘုိ႕ အခိ်န္သိပ္မလုိေတာ႕ဘူး။
လူမ်ိဳးေပ်ာက္ၿပီ ဆုိမွေတာ႕ ဒုိ႕ေတြကေကာ ။စဥ္းစားစရာကုိ မလုိေတာ႕ဘူး။
တုိင္းၿပည္ကုိ အမိ်ဳးမ်ိဳး ႏိွပ္စက္ ၊ ယုတ္မာမွုမွာ ႏွိဳင္းယွဥ္စရာ မရွိ ၊ ဒါ ေတြကုိ သိရဲ႕နဲ႕ ငုံ႕ခံေနၾကေတာ႕မွာလား။
ဒုိ႕ေတြမွာ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ နည္းပါးလာေအာင္ လုပ္ေနၾကလုိ႕ ဒို႕လူမ်ိဳးေတြ ရင္ထဲမွာ အေၾကာက္တရား ေတြ ကိန္းေအာင္းေနၾကၿပီ။
တစ္ခ်ိန္က ကမၻာမွာ ဗမာလူမ်ိဳးဆုိၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ႏုိင္ခဲ႕ၾကတာ သူရဲေကာင္းေတြ ရွိခဲ႕ၾကလုိ႕ဘဲ။
ဒုိ႕ေတြလည္း လုပ္ရ င္ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဘာေတြ ကုိ စဥ္းစားၿပီး ေတြးေၾကာက္ေနၾကမွလဲ။
ဒုိ႕ေတြရဲ႕ စီးလုံးညီညြတ္မွုကုိ ၿပသဖုိ႕ အခ်ိန္ေရာက္ေနၾကၿပီ။ အား လုံး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕ ကုိယ္တတ္ႏူိင္တဲ႕ တာ၀န္ကုိ ယူၾကဖုိ႕ဘဲလုိပါတယ္။
ဒီလုိခ်ိန္မွာ မဟုတ္တာေတြ စဥ္းစားၿပီး ရင္ ထဲမွာ အေၾကာက္တရားေတြ ကိန္းေအာင္းလာေအာင္ ေၿပာတဲ႕သူဟာ ဒုိ႕ရဲ႕ရန္သူဘဲ။
လူတုိင္းက တစ္ေန႕ေတာ႕ေသၾကမွာဘဲ ။ ရွင္လ်က္နဲ႕ ေသေနရတဲ႕ ဘ၀က ပုိဆုိးပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္႕ၾကပါ။
ဒုိ႕တုိင္းၿပည္ ဘာေတြလုိအပ္ေနလဲ ။ ဒါေတြကုိ ငါ တုိ႕ေတြ ေတာင္းဆုိၾကရမယ္။
ဒုိ႕ေတြ မဟုတ္တာ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး ။ လုိခ်င္တာကုိ ရဲရဲ ၀င္႕၀င္႕ ထုတ္ေဖာ္ေၿပာဆုိတာပါ ။
ကုိယ္အိမ္ထဲမွာကုိေန၊ ၿဖစ္သမွ်ကုိ ညီးညဴ ၊ ကံတရားကုိ ပုံခ်ေနလုိ႕ မရဘူး ။
တုိင္းၿပည္အက်ိဳးကုိ ေဆာင္ရြက္ခ်င္ တဲ႕သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။
ငါ တုိ႕တုိင္းၿပည္ေကာင္းစားေရး အတြက္ အရာရာကုိ လက္လြတ္အဆုံးရွုံး ခံ ေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ႕သူရဲေကာင္းေတြကုိ ငါ တုိ႕တတ္ႏူိင္တဲ႕ဘက္က ၿပန္ၿပီးဂုဏ္ၿပဳၾကရမယ္။
ဒုိ႕ေတြအားလုံးသိတဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆုိတာ ဒုိ႕တုိင္းၿပည္လုိအပ္ေနတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကုိ တုိင္းၿပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ရယူေပးခဲ႕တာ။
လက္တစ္ဆုပ္စာ ကုိယ္က်ိဳးရွာ လူတစ္စု ေကာငး္စားဖုိ႕မဟုတ္ဘူး။
ဒုိ႕ေတြမတရားမႈကုိ ဆန္႕က်င္ရမယ္။ ဒုိ႕ေတြရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ၾကမယ္။ ဒုိ႕ေတြကုိ ဦးေဆာင္မယ္႕ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေ
ဘယ္သူဘဲေခါင္းေဆာင္လုပ္လုပ္ ဦးတည္ခ်က္က တုိင္းၿပည္ေကာင္းစားေရးဘဲၿဖစ္
အားလုံး မေၾကာက္မရြံ႕ ေနာက္မတြန္႕ဘဲ ဒုိ႕တုိင္းၿပည္မွာ လုိအပ္ေနတဲ႕ အေရာေတြကုိ ေတာင္းဆုိၾကမယ္။
တုိင္းၿပည္ကုိခ်စ္ေသာ တပ္မေတာ္သားေတြကုိလည္း ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ သင္တုိ႕ကုိ လစာ ရိကၡာေထာက္ပ႔ံေနသည္မွာ ၿပည္သူေတြၿဖစ္သည္။
သင္တုိ႕ကုိ ထမင္းေကၽြးေနေသာသူ ၿပည္သူလူထုကုိ ညင္းပန္းႏွိပ္စက္ဒုကၡေပးၿခင္း
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြ သိေသာ တပ္မေတာ္သည္ ၿပည္သူမွေပါက္ဖြားလာၿခင္းၿဖစ္
ယေန႕တပ္မေတာ္တြင္း ၿဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကုိ သင္တုိ႕ကုိယ္တုိင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ၿပီး ၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင္႕တုိင္းၿပည္ကုိကာကြယ္ ေစာင္႕ေရွာက္ရန္ ေပးအပ္ထားေသာ လက္နက္မ်ားၿဖင္႕တုိင္းသူၿပည္သား
တုိင္းရင္းသားၿပည္သူမ်ားခင္ဗ်ာ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ရြက္၍ သင္တုိ႕၏ တုိင္းရင္သားေခါင္းေဆာင္မ်ား အတူတကြ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ႕ၾကတဲ႕ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ
ၿပန္လည္ အမွတ္ရေစလုိပါတယ္။ ၿပည္နယ္ ၿပည္မ မခြဲၿခားေရးႏွင္႕ တုိင္းၿပည္အတူတြ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကုိ ရရွိရန္ သေဘာတူညီလက္မွတ္ထုိးခဲ႕ၾက သည္မွာ သင္တုိ႕အင္မတန္မွ ေလးစားၾကေသ သင္တုိ႕၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ၿဖစ္
ယေန႕ဒီအခ်ိန္သည္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားအေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ တုိင္းၿပည္ကုိ တုိးတြန္ေကာင္းမြန္ရန္အတြက္ အတူတကြ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ သင္တုိ႕ကုိ ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္။
ဒုိ႕တုိင္းၿပည္မွာ သူရဲေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
မိန္းမသားၿဖစ္ေပမယ္႕ တစ္ကမာၻလုံးက ေလးစားၾကတဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေသြးမ်ိဳးဆက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းဆုၾကည္
အသက္ၾကီးေပမယ္႕စိတ္ဓါတ္မၾကဘဲ တုိင္းၿပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေနတဲ႕ ဟံသာ၀တီ ဘဘ ဦး၀င္းတင္။
တုိင္းၿပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ဘ၀ႏွင္႕ရင္းႏွီးၿမွပ္ႏွံခဲ႕တဲ႕ အၿငိမ္းစား စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဘဘ ဦးတင္ဦး
ဗမာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အမွားကုိေထာက္ၿ
ႏူိင္ငံေက်ာ္ လူသားေတြ ၿဖစ္ေပမယ္႕ ၿပည္သူေတြကုိ ကူညီဖို႕ ဘ၀ကုိရင္းႏွီးၿမွပ္ႏွံထားတဲ႕ ကုိေက်ာ္သူ.. ကုိဇဂနာ
ဒုိ႕ေက်ာင္းသားေတြလဲ သတၱရွိရွိရဲ၀ံ႕ပါတယ္၊တုိင္းၿပည္
အၿခားတုိင္းက်ိဳးၿပည္ၿပဳ ႏူိင္ငံေရးပါတီမ်ား
ၿမန္မာစစ္အစုိးရက မရားသၿဖင္႕ ဒုကၡေပးသည္ကုိ သီးမခံႏူိင္၍ တုိင္းတစ္ပါးတြင္ ခတၱတိမ္းေရွာင္ေနရေသာသူမ်ား
သူတို႕ေတြအခုခ်ိန္ထိ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနၾကေသးတယ္ ။ သူတုိ႕ေတြဟာ ရင္ထဲကေၾကာက္ရြံ႕ၿခင္းကုိ ေမာင္းထုတ္ကာ တုိင္းၿပည္အက်ိဳးကုိ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႕ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္။
အားလုံးေသာရဟန္းရွင္လူၿပည္သား
ဒီမုိကေရစီရရွိေရး ........ ဒုိ႕အေရး
စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ပ်က္ သုဥ္းေရး .................ဒုိ႕အေရး
မတရားမႈကုိ အလုိ မရွိ အလုိရွိ တာ ဒီမိုကေရစီိ ..............................
ဒို႕ေတြ အား လုံး တရားမၽွတ၍ လြတ္လပ္စြာ တုိင္းၿပည္ကုိ တုိးတက္ေစႏူိင္သာ ဒီမုိကေရစီ ႏူိင္ငံေတာ္ၾကီးဆီသုိ ႕ ခ်ီတက္ၾကပါစုိ႕
တုိင္းၿပည္ကုိ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေစခ်င္တဲ႕
ဗမာ႕ေသြး
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
အင္တာနက္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္
စစ္မွန္တဲ႔ လူမႈဆက္ဆံေရးေတြကို ေရွာင္လႊဲခ်င္ၾကတဲ႔အတြက္ လူေတြအြန္လိုင္းေတြေပၚမွာ အခ်ိန္သုံးေနၾကတယ္။ အဲလိုအခ်ိန္ေတြသုံးေနတာဟာ သူရဲေဘာဆန္လြန္းစြာ နဲ႔ အတိုင္းထက္လြန္စြာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ New York Times ရဲ႕ Op-Ed writer ျဖစ္တဲ႔ Alice Mathias ကဆိုပါတယ္။
ျပည့္စံု
PYAE SONE
0060172880016
PEACE COMES FROM RESPECTING THE RIGHTS OTHER
အဲဒါက အရင္ကေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျဖစ္နိုင္ေခ်က အလြန္နည္းလာပါၿပီ။ လူေတြက facebook၊ my space၊ twitter၊ tagged ေတြကို အသုံးျပဳျပီး အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္လာၾကတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အကုန္လုံးကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်ျပလာၾကတယ္။ အဲသလိုခ်ျပလာတဲ႔အခါမွာ real interaction ေတြျဖစ္လာတယ္၊ အေကာင္းေတြေကာ အဆိုးေတြေကာ ျဖစ္ေစတယ္၊ အဆိုးေတြျဖစ္လာတဲ႔အခါမွာ တစ္ကယ္ပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသးလားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာျဖစ္လာပါၿပီ။
အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ facebook ဆိုတာေပၚေနတာ ငါးနွစ္ေလာက္ရွိပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ မနွစ္က ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔အတြက္ အေကာင့္ေလးတစ္ခုကို အဲဒီေတာ့မွ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အေကာင့္ထဲမွာ ေက်ာင္းတုန္းက ရင္းနွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အေယာက္သုံးဆယ္ထက္ မပိုတဲ႔ကၽြန္မ၊ သိပ္အေရးႀကီးတဲ႔ သတင္းကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို သိေစခ်င္တဲ့အခါကလြဲၿပီး အျခားဘာဓာတ္ပုံမွကို မတင္တဲ့ ကၽြန္မလို လူမ်ိဳးေတြသာ မ်ားေနရင္ေတာ့ facebook လဲ စီးပြားေရးက်မွာ အမွန္ပါပဲ။
ကၽြန္မ အျမင္မွာေတာ့ လူသန္းသုံးရာေလာက္သုံးေနတဲ့ facebook မွာ သုံးသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမသိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအခ်က္အလက္ေတြကို ေစ်းကြက္အျမတ္အတြက္ အသုံးခ်ေနတာကိုပါပဲ။ facebook အေနနဲ႔ နာမယ္ႀကီးကြန္ျပဴတာဂိမ္းေတြနဲ႔ quizzes ေတြကို ေဒါင္းလုပ္ခ်တဲ႔ third-party developers ေတြကို facebook သုံးတဲ႔လူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအခ်က္အလက္ေတြကို ႀကိဳက္သလိုယူခြင့္ေပးထားပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုျပဳျပင္ေပးရန္ ကေနဒါနိုင္ငံသက္ဆိုင္ရာမ်ားက ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။ ေနာင္နွစ္ေႏြရာသီအထိ ဒါကိုျပင္ဆင္ေပးရန္ facebook ကို အခ်ိန္ေပးထားတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ ကိုယ္႔ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခ်က္အလက္ေတြကို စီးပြားေရးမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားေနရာေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ third-party ေတြက အသုံးခ်ေနတာ အေရးမႀကီးနိုင္ေပမယ့္၊ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခ်က္အလက္ေတြကို ဒီလိုအသုံးျပဳေနတာကို သိပ္မနွစ္သက္လွပါဘူး။ ဒါဟာလည္း လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ခံယူခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ႕က ပြင့္လင္းတယ္။ အခ်ိဳ႕က ပရိုက္ဗိတ္ျဖစ္တတ္တယ္။ သိပ္ပြင့္လင္းရင္လည္း မေကာင္းသလို၊ သိပ္ၿပီးလွ်ိဳ႕၀ွက္လြန္းျခင္းဟာ
ဟုိတစ္ေလာက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ယဥ္တိုက္မႈျဖစ္ၿပီး အာမခံငွာနမွ ေဒၚလာေငြ ငါးေသာင္း အေလ်ာ္ေတာင္းတယ္။ ယဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ cashier အျဖစ္ အၾကာႀကီး မတ္တပ္မရပ္နိုင္ေၾကာင္း၊ အရင္တုန္းကလို ေတာင္တက္၊ စက္ဘီးစီး၊ ကခုန္တာမ်ိဳးေတြ မလုပ္နိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ေဒါက္ကလပ္ေကာလိပ္ေက်ာင္းနဲ႕ ဆိုင္မြန္ဖေရဇာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေ
ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ယဥ္တိုက္မႈတစ္ခုမွာ တစ္ဘက္မွလူ ေသဆုံးသြားတာကို၊ အလြန္အမင္းေနာင္တရ ၀မ္းနည္းေၾကာင္း တရားရုံးမွာ ထြက္ဆိုျပီး ျပစ္မႈေလ်ာ့ေပါ့ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္၊ သူ႔ရဲ႕ဆုိက္မွာ ယဥ္တိုက္ၿပီး နွစ္ရက္ေလာက္မွာ ပါတီတစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ပါးမူးယစ္ေနတဲ႔ ပုံေတြကို ရဲေတြက ေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။
အခုေနာက္ပိုင္း ရဲေတြ ပုလိပ္ေတြက လူတစ္ေယာက္ကို လိုက္ၿပီဆိုရင္ facebook တို႔ my space တို႔လိုေနရာေတြကိုပါ ေမႊေနွာက္ရွာေဖြတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေကာလိပ္ေက်ာင္း၀င္းေတြရဲ႕ ရဲေတြကလည္း အသက္မျပည္႔ဘဲ အရက္ေသစာေသာက္စားေနလား၊ အျခားတရားမ၀င္တာေတြ လုပ္ေနလားကို ထိုေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သြားရွာျပီး ျပစ္မႈထင္ရွားရင္ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္တဲ့။ တိုရန္တိုေကာလိပ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို facebook မွာ ေ၀ဖန္ထားလို႔ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ အျပစ္ေပးခံရဖူးပါတယ္။ facebook မွာ cyber bullying ကိုလဲ ျမင္ေတြ႔ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ျပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အနိုင္က်င့္တဲ႔ cyber bullying ကေတာ့ အြန္လိုင္းအဖြဲအစည္းေတြတိုင္းမွ
အခုေနာက္ပိုင္း ရဲေတြ ပုလိပ္ေတြက လူတစ္ေယာက္ကို လိုက္ၿပီဆိုရင္ facebook တို႔ my space တို႔လိုေနရာေတြကိုပါ ေမႊေနွာက္ရွာေဖြတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေကာလိပ္ေက်ာင္း၀င္းေတြရဲ႕ ရဲေတြကလည္း အသက္မျပည္႔ဘဲ အရက္ေသစာေသာက္စားေနလား၊ အျခားတရားမ၀င္တာေတြ လုပ္ေနလားကို ထိုေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သြားရွာျပီး ျပစ္မႈထင္ရွားရင္ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္တဲ့။ တိုရန္တိုေကာလိပ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို facebook မွာ ေ၀ဖန္ထားလို႔ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ အျပစ္ေပးခံရဖူးပါတယ္။ facebook မွာ cyber bullying ကိုလဲ ျမင္ေတြ႔ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ျပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အနိုင္က်င့္တဲ႔ cyber bullying ကေတာ့ အြန္လိုင္းအဖြဲအစည္းေတြတိုင္းမွ
အာမခံငွာနေတြက ရဲငွာနေတြက လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားမႈေတြနဲ႔ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မႈေတြကို facebook မွာသြားၿပီး အနံ႔ခံတတ္ၾကသလို၊ လူတစ္ဦးကို အလုပ္ခန္႔ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း ကုမဏီေတြက facebook တို႔ my space တို႔မွ တဆင့္ ခန္႔မည္႔သူကို ေလ႔လာတယ္လို႔လဲ သိရပါတယ္။ ထိုနည္းတူပဲ အလုပ္ျဖဳတ္ခ်င္လို႔ အေၾကာင္းရွာေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း ထုိေနရာေတြမွာ သြားၿပီးေမႊေႏွာက္တတ္ၾကပါတယ္။
“ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြဟာ မိမိရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေ၀မွ်တဲ႔အခါမွာ ႏွစ္ခါစဥ္းစားၿပီးမွ ေ၀မွ်သင့္တယ္” လို႔ Canada နိုင္ငံရဲ႕ privacy commissioner ျဖစ္တဲ႔ Jennifer Stoddart က privacy-sector privacy law နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပါလီမန္မွာ annual report မွတဆင့္ ကေနဒါနိုင္ငံမွာရွိတဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားကို ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ တိုက္တြန္းသြားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြကို အမ်ားနဲ႔ေ၀မွ်ပုံေတြကို မိဘေတြအတြက္ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရတယ္၊ အဘိုးအဘြားေတြအတြက္ေတာ့ မေတြး၀ံ႔ေလာက္စရာ၊ စဥ္းကိုမစဥ္းစားရဲစရာ ျဖစ္ရတယ္လို႔ သူမ ကဆက္ေျပာပါတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါမွာ အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ စိတ္ထဲရွိသလို ျပဳမႈက်င့္ႀကံတာေတြဟာ အသက္ႀကီးလာတဲ႔အခါမွာ အရွက္ရစရာေတြ ျဖစ္ရတယ္လို႔လည္း သူမက ဆိုပါတယ္။
ကိုယ္က မမွန္တာလုပ္မထားရင္ စိုးရိမ္စရာဘာမွ မရွိေပမယ့္လည္း၊ ကိုယ္ဘယ္လိုလူလဲဆုိတာကို ဓာတ္ပုံမ်ားမ်ားၾကည့္စရာမလိုပါ
အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ အလုပ္ရွင္က ၀င္ေမႊလို႔ စိတ္အခန္႔မသင့္တာေတြ႔သြားရင္ အလုပ္ကိုင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုကို လက္လြတ္သြားေစနိုင္ပါတယ္။ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွိၿပီးသူေတြ အေနနဲ႔လည္း မိမိ အေၾကာင္းခေရေစ႔တြင္းက်ကို အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ အလုပ္ရွင္ေတြက ျမင္ေနရလို႔၊ သူတို႔စိတ္အခန္႔မသင့္တာနဲ႔ႀကဳံ
ျပည့္စံု
PYAE SONE
0060172880016
PEACE COMES FROM RESPECTING THE RIGHTS OTHER
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ဗႏၶဳလတံတား အဆင္း ေဒါပုံသေဘၤာက်င္း အနီးတြင္ သစ္လုံးကားတစ္စီး တိမ္းေမႇာက္မႈ ျဖစ္ပြား
ေမလ ၂၀ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၁း၂၀ ၀န္းက်င္တြင္ ဗႏၶဳလ တံတားအဆင္း ေဒါပုံသေဘၤာက်င္းအနီး လမ္းဆုံတစ္ေနရာတြင္ သစ္လုံးႀကီးမ်ား သယ္လာေသာ ယာဥ္တစ္စီး တိမ္းေမႇာက္ခဲ့မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
အဆုိပါ သစ္လုံးကားႀကီး တိမ္းေမႇာက္မႈေၾကာင့္ လမ္းကူးရန္ ေစာင့္ေနသူ မိသားစုေလးဦး ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့ၿပီး လမ္းကူးခဲ့သူ အသက္ ၁၂ ႏႇစ္၀န္းက်င္ရႇိ ကေလးငယ္တစ္ဦး အဆုိပါ သစ္ လုံးကားႀကီးႏႇင့္ ပိ၍ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
ထုိ႔အျပင္ သစ္လုံးကားႀကီး ေဘးတြင္ ေမာင္းႏႇင္လာေသာ ပါရမီတကၠစီေပၚတြင္ ပါရႇိသည့္ခရီးသည္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦး အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး အဆိုပါ ျဖစ္စဥ္ေနရာ၌ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
''ကြၽန္ေတာ္က စျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ တုန္းက ျဖစ္တဲ့ေနရာရဲ႕ ၀န္းက်င္ ေနရာတစ္ေနရာရဲ႕ ကြမ္းယာဆိုင္ မႇာရႇိေနခဲ့တယ္။ နံနက္ ၁၁း၂၀ ေလာက္မႇာ ဒုန္းဒုန္းလို႔ အသံၾကားေတာ့ လႇည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မႇာ အဲ့ဒီသစ္လုံးအႀကီးေတြ တင္လာတဲ့ ကားႀကီးက အလယ္ေဖာင္ကြၽန္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေဘးတစ္ဖက္က တက္လာတဲ့ ပါရမီ ကားတစ္စီးရယ္၊ စီးတီးတကၠစီ တစ္စီးကို သစ္လုံးေတြက က်ဳိးျပတ္ၿပီး ပိသြားတာ ေတြ႕ရတယ္။ မပိခင္ခ်ိန္မႇာ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးသုံးဦး၊ အမ်ဳိးသားႀကီးတစ္ဦး ကေလးငယ္တစ္ဦး ကားနဲ႔ ပိသြားတယ္။ အဲ့ဒီအခါမႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က နီးစပ္ရာရႇိတဲ့လူေတြ က ကားထဲက ဆြဲထုတ္တဲ့အခါ မႇာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး၊ အမ်ဳိးသားႀကီးတစ္ဦးႏႇင့္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး နီးစပ္ရာ ကားတစ္စီးနဲ႔ ေဆး႐ုံႀကီးကိုပို႔ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက လုံး၀ဆြဲထုတ္လုိ႔မရဘူး သစ္လုံးကားနဲ႔ ပိေနခဲ့ပါတယ္''ဟု အဆုိပါျဖစ္စဥ္ ရပ္ကြက္အနီးတြင္ ေနထုိင္ၿပီး မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူ ကိုေက်ာ္မင္းေအာင္က ရႇင္းျပခဲ့သည္။
ယင္းျဖစ္စဥ္တြင္ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့သူ မိသားစုေလးဦးမႇ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးစိုးျမင့္က ''ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ေလးဦးက ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕နယ္မႇာေနတာပါ။ ေဒါပုံမႇာေနတဲ့ သမီးဆီ လာတဲ့အခါမႇာ လမ္းျဖတ္ကူးဖုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မႇာ ဘယ္လုိျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမႇန္းမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို သစ္လုံးကားႀကီးက ပိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ က ကံေကာင္းလို႔ ကားရဲ႕ အစပ္ နားကပဲ ပိခဲ့တာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ က လူေတြ ၀ုိင္းကယ္ၿပီး ေဆး႐ုံကို သိပ္မၾကာခင္မႇာ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးျဖစ္တဲ့ ေဒၚလႇၾကည္က ဒဏ္ရာေတြ ေၾကာင့္ စကားေတာင္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္ ၁၃ ႏႇစ္ အရြယ္သာရႇိတဲ့ ပန္းအိျဖဴကလည္း မြန္းလြဲ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္ေလာက္မႇာ ေသြးေတြအန္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ သူ႔ကို ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္လည္း ျပဳတ္သြားတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ အတြင္းဒဏ္ရာလည္း ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့တယ္''ဟု ေျပာ ၾကားခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ ေဆး႐ုံႀကီးရိႇ အေရးေပၚႏႇင့္ ထိခုိက္ဒဏ္ရာခြဲစိတ္ ဌာနမႇ တာ၀န္ရႇိသူ ဆရာ၀န္တစ္ ဦးကလည္း ''ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့တဲ့ ေလးေယာက္ထဲက ပန္းအိျဖဴက ဒဏ္ရာေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ခြဲစိတ္မႈေတြျပဳလုပ္မယ္။ ေဒၚလႇၾကည္ကိုေတာ့ ဓာတ္မႇန္နဲ႔ အေျဖေတြကို ေစာင့္ၾကည့္မယ္။ က်န္တဲ့ ဦးစုိးျမင့္နဲ႔ မ၀င္းသီရိကုိ ေတာ့ ဒဏ္ရာအေျခအေနေပၚမူ တည္ၿပီး ျပန္လႊတ္သင့္ရင္ ျပန္လႊတ္ပါမယ္''ဟုေျပာၾကားခဲ့သည္။
အဆုိပါ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ပြဲခ်င္းၿပီး အမ်ဳိးသားႏႇစ္ဦးႏႇင့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆုံးခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာသူ ေလးဦးရႇိခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
 |
| အငွားယာဥ္ႏွစ္စီးအား သစ္လံုးမ်ားပိေနစဥ္ |
အဆုိပါ သစ္လုံးကားႀကီး တိမ္းေမႇာက္မႈေၾကာင့္ လမ္းကူးရန္ ေစာင့္ေနသူ မိသားစုေလးဦး ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့ၿပီး လမ္းကူးခဲ့သူ အသက္ ၁၂ ႏႇစ္၀န္းက်င္ရႇိ ကေလးငယ္တစ္ဦး အဆုိပါ သစ္ လုံးကားႀကီးႏႇင့္ ပိ၍ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
ထုိ႔အျပင္ သစ္လုံးကားႀကီး ေဘးတြင္ ေမာင္းႏႇင္လာေသာ ပါရမီတကၠစီေပၚတြင္ ပါရႇိသည့္ခရီးသည္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦး အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး အဆိုပါ ျဖစ္စဥ္ေနရာ၌ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
''ကြၽန္ေတာ္က စျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ တုန္းက ျဖစ္တဲ့ေနရာရဲ႕ ၀န္းက်င္ ေနရာတစ္ေနရာရဲ႕ ကြမ္းယာဆိုင္ မႇာရႇိေနခဲ့တယ္။ နံနက္ ၁၁း၂၀ ေလာက္မႇာ ဒုန္းဒုန္းလို႔ အသံၾကားေတာ့ လႇည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မႇာ အဲ့ဒီသစ္လုံးအႀကီးေတြ တင္လာတဲ့ ကားႀကီးက အလယ္ေဖာင္ကြၽန္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေဘးတစ္ဖက္က တက္လာတဲ့ ပါရမီ ကားတစ္စီးရယ္၊ စီးတီးတကၠစီ တစ္စီးကို သစ္လုံးေတြက က်ဳိးျပတ္ၿပီး ပိသြားတာ ေတြ႕ရတယ္။ မပိခင္ခ်ိန္မႇာ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးသုံးဦး၊ အမ်ဳိးသားႀကီးတစ္ဦး ကေလးငယ္တစ္ဦး ကားနဲ႔ ပိသြားတယ္။ အဲ့ဒီအခါမႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က နီးစပ္ရာရႇိတဲ့လူေတြ က ကားထဲက ဆြဲထုတ္တဲ့အခါ မႇာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး၊ အမ်ဳိးသားႀကီးတစ္ဦးႏႇင့္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး နီးစပ္ရာ ကားတစ္စီးနဲ႔ ေဆး႐ုံႀကီးကိုပို႔ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက လုံး၀ဆြဲထုတ္လုိ႔မရဘူး သစ္လုံးကားနဲ႔ ပိေနခဲ့ပါတယ္''ဟု အဆုိပါျဖစ္စဥ္ ရပ္ကြက္အနီးတြင္ ေနထုိင္ၿပီး မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသူ ကိုေက်ာ္မင္းေအာင္က ရႇင္းျပခဲ့သည္။
ယင္းျဖစ္စဥ္တြင္ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့သူ မိသားစုေလးဦးမႇ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးစိုးျမင့္က ''ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ေလးဦးက ေတာင္ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕နယ္မႇာေနတာပါ။ ေဒါပုံမႇာေနတဲ့ သမီးဆီ လာတဲ့အခါမႇာ လမ္းျဖတ္ကူးဖုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မႇာ ဘယ္လုိျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမႇန္းမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို သစ္လုံးကားႀကီးက ပိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ က ကံေကာင္းလို႔ ကားရဲ႕ အစပ္ နားကပဲ ပိခဲ့တာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ က လူေတြ ၀ုိင္းကယ္ၿပီး ေဆး႐ုံကို သိပ္မၾကာခင္မႇာ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးျဖစ္တဲ့ ေဒၚလႇၾကည္က ဒဏ္ရာေတြ ေၾကာင့္ စကားေတာင္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္ ၁၃ ႏႇစ္ အရြယ္သာရႇိတဲ့ ပန္းအိျဖဴကလည္း မြန္းလြဲ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္ေလာက္မႇာ ေသြးေတြအန္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ သူ႔ကို ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္လည္း ျပဳတ္သြားတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ အတြင္းဒဏ္ရာလည္း ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့တယ္''ဟု ေျပာ ၾကားခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ ေဆး႐ုံႀကီးရိႇ အေရးေပၚႏႇင့္ ထိခုိက္ဒဏ္ရာခြဲစိတ္ ဌာနမႇ တာ၀န္ရႇိသူ ဆရာ၀န္တစ္ ဦးကလည္း ''ဒဏ္ရာရရႇိခဲ့တဲ့ ေလးေယာက္ထဲက ပန္းအိျဖဴက ဒဏ္ရာေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ခြဲစိတ္မႈေတြျပဳလုပ္မယ္။ ေဒၚလႇၾကည္ကိုေတာ့ ဓာတ္မႇန္နဲ႔ အေျဖေတြကို ေစာင့္ၾကည့္မယ္။ က်န္တဲ့ ဦးစုိးျမင့္နဲ႔ မ၀င္းသီရိကုိ ေတာ့ ဒဏ္ရာအေျခအေနေပၚမူ တည္ၿပီး ျပန္လႊတ္သင့္ရင္ ျပန္လႊတ္ပါမယ္''ဟုေျပာၾကားခဲ့သည္။
အဆုိပါ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ပြဲခ်င္းၿပီး အမ်ဳိးသားႏႇစ္ဦးႏႇင့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆုံးခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာသူ ေလးဦးရႇိခဲ့ေၾကာင္း သိရႇိရသည္။
 |
| ေသဆံုးသူအားကားထဲမွဆြဲထုတ္ေနစဥ္ |
 |
| ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး၌သစ္လံုးကားပိခဲ့သည့္ကေလးငယ္တစ္ဦးေဆးကုသေနစဥ္ |
kiriko မွေပးပို ့ပါသည္...
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
တုိက္ပြဲေခၚသံ
မိတ္ေဆြတုိ႔
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ပုံၿပင္တစ္ခုကုိ သင္တုိ႔ကုိ ေၿပာၿပခ်င္လုိ႔ပါ။
တခါ က တုိင္းၿပည္တစ္ၿပည္မွာ ရာသီဥတု ေဖာက္ၿပန္လုိ႔ ေရေတြၾကီး လာတယ္။ ေရၾကီးတဲ႔ အရွိန္ေၾကာင္႔ သတၱ၀ါေတြဟာ အိမ္ ေခါင္မုိးေတြေပၚမွာ တက္ေနၾကရတယ္။
ဒီလုိေရၾကီးတာက ေန ေရၾကသြား လုိ႔ အခ်ိဳ႕ေသာ သတၱ၀ါေတြ ဟာ ကုိယ္ေနရာကုိ ၿပန္ေနၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေရၾကီးလုိ႔ အိမ္ေခါင္ေပၚကုိ ေရာက္လာတဲ႔ အထဲက ေခြးအုပ္စု တစ္စုဟာ ေခါင္မုိးေပၚမွာ ေနရတာကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္ၿပီး ေအာက္ကုိ ၿပန္မဆင္းခ်င္ၾကေတာ႔ပါဘူး ။ သူတုိ႔ေတြဟာ လူေတြ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေဖြ ရကေန ရလာတဲ႕ စားေသာက္စရာေတြကုိ လုယက္စားေသာက္ၿပီး တုိင္းသုူၿပည္သားေတြကုိ စၿပီး ဒုကၡေပးၾကပါေတာ႔တယ္။
ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ႔ တုိင္းသူၿပည္သားေတြ ဟာ စား စရာ အတြက္ လုံးပန္းေနၾကရင္း က ဒီ ေခြးအုပ္စု ၇ဲ႕ ဒုကၡ ေပးၿခင္းကုိ ခံစားရပါတယ္။
စည္းလုံးညီညြတ္မွု မရွိ ကုိယ္၀မ္းစာ ကုိ ကုိယ္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာစားေနရတဲ႔ တုိင္းသူၿပည္သားေတြ ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ အခြင္႔ေကာင္းယူၿပီးသူတုိ႔ေတြ ဟာ တုိင္းၿပည္ကုိၾကီးစုိးမင္းမူလာၾ
တုိင္းသူၿပည္သားေတြ ဟာ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မတရား ညင္ပန္းႏိွပ္စက္မွုကုိ ခံေနရေပမယ္ ထိေရာက္တဲ႔ တုန္႔ၿပန္မွုကုိ မလုပ္ခဲ႔ၾကဘူး။
လူေတြဟာ အခ်င္းခ်င္ ညီးညဴးၿခင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ႔ၾကတာက လြဲလုိ႔ ၿပန္ၿပီး ခုခံႏုိင္မယ္႔ နည္းလမ္းကုိ မေတြးခဲ႔ၾကဘူး။
အခ်ိဳ႕ သတၱ ိရွိေသာ တုိင္းသူၿပည္သားေတြ ဟာ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မတရားႏိွပ္စက္မွဳကို သည္းမခံႏုိင္ၾကလုိ႔ တတ္ႏုိင္တဲ႔ နည္းလမး္နဲ႔ လက္တုန္႔ ၿပန္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အေရ အတြက္အားၿဖင္႔ ကြာၿခားတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ သူတုိ႔ အုပ္စုေတြရဲ႕ ရက္စက္ေသာ ႏိွမ္နင္းၿခင္းကုိ ခံရပါတယ္။
ကုိယ္၀မ္းစာမွ မမွန္တဲ႔ တုိင္းသူၿပည္သား ေတြဟာ ဒီအုပ္စုရဲ႕ ရက္စက္မွု ကုိ ပုိမုိေၾကာက္ရြံ႕ကာ ဆုိးသထက္ဆုိးလာပါေတာ႔တယ္။
အဲဒီလုိ ဘဲ တဖက္ မွာလညး္ အခ်ိဳ ႕ ပ်င္း၇ိ ၊ ေရသာခုိအေခ်ာင္လုိက္ခ်င္တ႔ဲ တုိင္းသူ ၿပည္သားအခ်ိဳ႕ဟာ ဒီေခြးအုပ္စုကုိ ေအာက္က်ိဳ႕ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းၿပီး ၊ ေခြးေတြ ရဲ႕ စားၾကြင္းစားက်န္ကုိ စား ကာ ၊ ေခြးအုပ္စု ကို ေၿမွက္ပင္႔ ေပါင္းသင္းလာၾကပါတယ္။
ဒီလုိ ေၿမွာက္ပင္႔ ေၿပာဆုိတာ ကုိ အဟုတ္မွတ္ေနတဲ႔ ေခြးအုပ္စု သူတုိ႔ကုိသူတုိ႔ အထင္ေတြၾကီးၿပီး လုပ္ခ်င္ရာကုိ လုပ္ၾကပါေတာ႔တယ္။
ဒီလုိဒဏ္ေတြကုိခံေနရတဲ႔တုိင္းသူ
တစ္ေန႔ ေတာ႔ တုိင္းသူၿပည္သား ေတြရဲ႕ ဘ၀ ကုိ အၾကီးအက်ယ္ ေၿပာင္းလဲေစမယ္႔ လူတစ္ေယာက္ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
သူဟာ တစ္တုိင္းၿပည္လုံးသိေအာင္ လွည္႕လည္ ေၾကညာေမာင္းခတ္ခဲ႕ပါတယ္။
သူရဲ႕ေစတနာနဲ႕ သတၱရွိစြာ ေဟာေၿပာမွုကုိ ၾကားနာရတဲ႕ လူေတြဟာ စိတ္အားတက္ၾကြစြာနဲ႔ ခုခံတြန္းလွန္ဖုိ႕ကုိ စတင္လုပ္ေဆာင္လာၾကပါတယ္။
သူေၿပာခဲ႕တဲ႔တာေလးကေတာ႕
"
လူဘ၀သာ တစ္ခါဘဲေသရမယ္။အခုလုိဆက္ၿပီး ေနရင္ အားလုံး ဒုကၡေရာက္ၿပီး ေသၾကေတာ႕မယ္ ။
ဒီလုိအၾကိဳးမရွိေသမယ္႕အစား ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ ၾကိဳးစားခဲ႕မယ္ဆုိရင္ နာင္လာမဲ႔ ကုိယ္ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ေတြ ဟာ အခုလုိဒုကၡမ်ိုဳးေတြကုိ မခံၾကရေတာ႕ဘူးေပါ႕။
အခုလည္းဒုကၡေ၇ာက္ေနတာဘဲ ။ ဒီလုိလုပ္လုိ႕ ပုိဆုိးလာမယ္ဆုိတဲ႕ အေတြးေတြကုိ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကပါ။
ဒုိ႕ေတြဟာ မတတ္သာလုိ႕သာငု႕ံခံေနရတယ္။ေၾကာ
အားလုံးသာ လက္တြဲညီညီနဲ႕ တတ္ႏုိင္တဲ႕ အခန္းဂဏၰကေန ၀ုိင္း၀န္းၾကိဳးစားၾကမယ္ဆုိရင္ မၾကခင္မွာ သာယာစုိေၿပတဲ႔ ဒုိ႕ရဲ႕တုိင္းၿပည္ကုိ ရရွိမွာ မလြဲပါဘဲ။
ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေတြကုိ ေမာင္းထုတ္လုိက္ပါ ။ ဒုိ႕ေတြရဲ႕ စည္းလုံးညီညြတ္မွု အင္အားကုိသိသြားရင္ သူတုိ႕ေတြ နဲ႕ထုိက္တန္တဲ႕ေနရာကုိ ၿပန္ေရာက္သြားၾကမွာ။
ေနရာတုိင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ အေရးၾကီးတယ္။ ကုိယ္တုိင္းၿပည္၊ကုိယ္လူမ်ိဳး ၊ ကုိယ္ဘာသာ သာသနာအတြက္ အားလုံး၀ုိင္းၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါ။
ရည္မွန္းခ်က္နဲ႕ ပန္းတုိင္ရွိခဲ႕မယ္ဆုိရင္ ဒုိ႕ေတြ ေတာင္႕တေနတဲ႔ တုိင္းၿပည္ကုိ မၾကာခင္မွရရွိမွာပါ။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ စၿပီး လုပ္ၾကရမလဲဆုိရင္ အခု အခ်ိန္ကစၿပီး စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္န႕ဲ ၾကိဳးစားပါလုိ႕ေၿပာပါရေစ။"
အခုလုိမိ်ဳးကုိ ၾကားနာၾကရတဲ႕ တုိင္းသူၿပည္သားေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္
တုိင္းသူၿပည္သားေတြကုိ ဆက္လက္ ဒုကၡေပးခ်င္တဲ႕ဒီအုပ္စုဟာ သူတုိ႕ကုိ ဆန္႕က်င္ေနၾက အတုိင္းဘဲထင္ၿပီး ႏိွပ္ကြပ္ ၿဖိဳခြင္းဖုိ႕ ၾကိဳးစားၾကပါေသးတယ္။
အင္မတန္မွစည္းလုံးၿပီး နာၾကည္းခ်က္ေတြ ၿပည္႕ေနတဲ႕ တုိင္းသူၿပည္သားေတြ
ရရွိသြားပါေတာ႕တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေကာ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ?
ဒုိ႕တုိင္းၿပည္၊ ဒို႕လူမ်ိဳး ၊ တုိ႕ဘာသာ သာသနာအတြက္
ဤစာကုိ ၿဖန္႕ေ၀ေပးၿခင္းၿဖင္႕ကူ
ကုိယ္တုိင္းၿပည္ကုိအရမ္းေကာင္း
ဗမာေသြး
ေလာကဓံ တရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲ နီေန၏။
သို႔ေသာ္ . . . ညႊတ္ကား မညြတ္”။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
burma thwe မွေပးပို ့ပါသည္...
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ဆရာေဇာ္ (သို႔) ဓါးသံလွ်က္နဲ႔ပန္းပြင့္
ဆရာေဇာ္ (သို႔) ဓါးသံလွ်က္နဲ႔ပန္းပြင့္
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္“ အႏုပညာသမားသည္ သူ႔သဘာ၀အရ “ ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုသူ ” မဟုတ္ပါ။ “ ဖန္တီးသူ ” သာျဖစ္ရပါမည္။ ” ဟု အႏုပညာသေဘာတရားသစ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ေတြးေတာႀကံဆသူ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ စာေပသေဘာတရား၊ သီအို ရီစသည္တို႔ကို ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ခံစားသိႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ေရးသားျပဳစုေနခဲ့သူ စာေရးဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ သည္ ေမလ ၁၈ ရက္ ၂၀၁၀ တြင္ အသက္ ၇၃ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ျမန္မာစာအဓိကျဖင့္ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔ရခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ တြင္ လက္ေထာက္ကထိကအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အမည္အျပင္ ေမာ္ေဇာ္၊ ေဇာ္ရဲ ေအာင္၊ ေဇာ္ျမင့္သက္၊ ေဇာ္သလႅာ၊ အမည္မ်ားျဖင့္လည္း မဂၢဇင္းအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳတို၊ အက္ေဆးမ်ားကို ေရးသားလ်က္ရွိသည္။
သူ၏ အသြင္းဆန္းၿပီး စူးရွေသာ စာေပေ၀ဖန္ေရးသေဘာတရားအျမင္မ်ားေၾကာင့္ စာေပအႏုပညာေလာက တြင္ ထင္ရွားလာၿပီး ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သေဘာတရားမ်ား က်ယ္ျပန္႔လာသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
အႏုပညာသည္ အႏုပညာအတြက္ သက္သက္ဆိုတဲ့၀ါဒ ဒီေန႔ျမန္မာျပည္မွာမရွိဘူး။ အဲ့ဒီ၀ါဒဟာ ကမၻာမွာလည္း ေခတ္ကုန္သြားၿပီ။ ေမာ္ဒန္သမားမ်ားသည္ အမွန္တရားဘက္မွ ရပ္ၾကပါသည္ဟု ဆိုသူျဖစ္သည္။ “ က်ေနာ္တို႔ ၏ ေမာ္ဒန္ ႏွင့္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သမားမ်ားသည္ ၀ါဒတစ္ခု၊ အေတြးအေခၚစနစ္တစ္ခု၏ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္ပါ။ ဘယ္၀ါဒကိုမွ က်ေနာ္တို႔ ဦးထိပ္ရြက္မပန္ဆင္ပါ။ ” ဟု သူ၏ စာေပ၀ါဒသေဘာထားအျမင္ကို ေဖာ္ျပရဲသူျဖစ္ သည္။
“ ျမန္မာေမာ္ဒန္စာေပ၏ ေရေသာက္ျမစ္သည္ လူငယ္ထု၏ ေ၀ဒနာျပည့္လွ်မ္းေသာႏွလံုးသားမ်ား ” ျဖစ္သည္။ ျမန္မာေမာ္ဒန္သည္ ျမန္မာ့ေရေျမတြင္ ျမန္မာ့ခံစားမႈ၊ ျမန္မာ့ေ၀ဒနာကို ျမန္မာ့အႏုပညာသမားမ်ားမွ ေရးဖြဲ႔ၾက ေသာ အႏုပညာျဖစ္သည္။ “ ျမန္မာ့ခံစားမႈ ” ၊ “ ျမန္မာ့ေ၀ဒနာ ” ဟု ဖြင့္ဆိုျပသည္။ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကို က် ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္မ်ားက လြတ္လပ္စြာ ထူေထာင္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔၏ သီးျခားလကၡဏာ မွာ လူတစ္ေယာက္ခံစားရေသာ ခံစားမႈသာမက ျမန္မာလူငယ္တစ္ေယာက္ခံစားရေသာ ခံစားမႈအာ႐ံုမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေရးဖြဲ႔ဖန္တီးျခင္းသည္ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္ဟု သူ၏စာေပအျမင္ကို ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ေတြးေခၚတင္ျပ ႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ဆရာက “ ၁၉၇၀ ေနာက္ပိုင္း လူငယ္မ်ားေရးသားေသာ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳေတြကို အာ႐ံုစိုက္ေလ့ လာခံစားၾကည့္တဲ့အခါ လူငယ္ေတြမွာ လူႀကီးေတြ ထင္ထားတာထက္ ေ၀ဒနာေတြ ပိုမ်ားေနတာေတြ႔ရတယ္ ” ဟု ေျပာခဲ့သည္။
စာေရးဆရာ အႏုပညာသမားက တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ႔တြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားမႈကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္အတြက္ ဖန္တီးေရးသားလိုက္ေသာ ခံစားမႈကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္အတြက္ ဖန္တီး ေရးသားလိုက္ေသာစာကို “ စာေပ (သို႕) စာေပအႏုပညာပစၥည္း (Literature Art) ” ဟုေခၚဆိုရပါမည္ဟု အဓိ ပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ အသစ္ကို ဖြင့္ဆိုျပသည္။ သူ၏ “ ၀တၳဳအေၾကာင္းစာေပါင္းစာတမ္း ” တြင္ “ အႏုပညာသမား တစ္ေယာက္အဖို႔ အေရးႀကီးဆံုးက သူ႔ရင္ထဲျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားမႈကို သူေရးခ်င္ေသာအခါ ေရးခ်င္သလို ေရးခ်လိုက္ဖို႔ပင္ျဖစ္သည္ ” ဟု သူ၏ အႏုပညာခံယူခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားသည္။
ယေန႔ျမန္မာစာေပေလာကတြင္ အျငင္းပြားဖြယ္၊ နားလည္ရခက္ေနေသာ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ စာေပသေဘာတ ရားသီအိုရီအျမင္မ်ား ႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူ၏ “ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ဖတ္စာ ” တြင္ အေတာ္အတန္ဖြင့္ဆိုရွင္းျပထား သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ စာေပသေဘာတရားမ်ားႏွင့္လည္း ထိစပ္ခံစားနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ဖြင့္ဆိုရွင္း ျပႏိုင္သူျဖစ္သည္။
ေမာ္ဒန္ မွ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဆရာက အႏုပညာျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈကိစၥသည္ သူ ငယ္တန္းေအာင္မွ ပထမတန္းတတ္ရမည္ဆိုေသာ ကိစၥႏွင့္ မတူေၾကာင္းႏွင့္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္၏ေလာကအျမင္သည္ “ ရွိမႈ ” (Modes of Being) ေပၚတြင္ မူတည္ေၾကာင္း ယံုၾကည္သူျဖစ္သည္။
ေမာ္ဒန္ေတြ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြသည္ တိုင္းတစ္ပါးမွ သြင္းလာေသာေမွာင္ခိုပစၥည္းျဖစ္သည္ဆိုေသာသူမ်ားရွိ၏။ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္အယူအဆမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ တင္သြင္းယူေဆာင္လာျခင္းမဟုတ္။ ကမၻာေပၚမွာ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေခတ္တစ္ေခတ္တစ္ခုအတြင္း “ အခ်ိန္ခရီးသည္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ က်ေနာ္တို႔က တိုး၀င္ေရာက္ ရွိသြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔က ယူေဆာင္မလာ၊ သူတို႔ရွိရာသို႔ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္၏ ” ဟု သံုးသပ္ခဲ့သည္။
ယင္းအျမင္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေျပာၾကားရာတြင္ “ က်ေနာ္က ၁၉၉၅-၉၆ မွာ သရဖူမဂၢဇင္းမွာ ေမာ္ဒန္အေၾကာင္း စေရးခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါကို တင္းသြင္းတယ္ထင္လို႔ ေျပာဆိုစြပ္စြဲၾကရင္ေတာ့ က်ေနာ္မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ ေျမၾသဇာေတြ တင္သြင္းသလိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ရွိၿပီးသား မြန္းၾကပ္မႈ၊ ပိတ္ေလွာင္မႈ၊ ခ်ဳပ္ ကိုင္မႈေတြေၾကာင့္သာ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္က ပိုၿပီး အသက္၀င္လာတာပါဗ်ာ ” ဟုဆိုသည္။
လူငယ္ေတြကို အားေပးရန္လိုလားေသာဆရာသည္ ယခုေသာ္လည္း လူငယ္မ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သူ၏အျမင္ကို ေျပာၾကားရာတြင္ “ က်ေနာ္လူငယ္ေတြကို ယံုတယ္၊ သူတို႔ေတြမွာ မွားတယ္ဆိုတာသိပ္မရွိၾက ဘူး။ သမိုင္းအ ေကြ႔ေတြဟာ လူငယ္ေတြဟာ မွန္တဲ့ဘက္ကရပ္တည္တာမ်ားတယ္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့ လူငယ္ ေတြနဲ႔ အေနနီးတာလည္းပါမယ္။ လူငယ္ေတြကို အခင္းအက်င္းေတြ၊ လမ္းေၾကာင္းေတြ ေဖာက္ေပးရမယ္၊ အဲ့ဒါ ေတြဟာ လူႀကီးေတြရဲ႕တာ၀န္ပဲဗ်။ ”
“ သီခ်င္းဆိုခ်င္သူေတြဆိုပါေစ၊ စာေရးခ်င္သူေတြေရးပါေစ၊ က ခ်င္သူေတြ က ပါေစ၊ ဆိုတာ မွားရင္မွားမယ္။ ေရးတာ အမွားပါရင္ပါမယ္။ က တာ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အမွားေတြဟာ ေလာကႀကီး အေမွာင္က်သြားမယ္။ ဒုကၡေရာက္သြားလိမ့္မယ္မဟုတ္ဘူး။ လူငယ္ေတြဟာ မဟုတ္တာေတာ့ လုပ္မွာမဟုတ္ ဘူးလို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္ ” လို႔ ဆိုသည္။
က်ေနာ္တို႔အေခၚ ကိုရဲ(ခ)ဆရာသစၥာနီ ႏွင့္ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ပို႔စ္ေမာ္ဒန္တို႔၏ ေလာကအတြင္းက အစစ္အမွန္တို႔မ်ားျပား႐ွဳပ္ေထြးေနေသာေၾကာင့္ သူတို႔ေလာကသည္လည္း ေျမာက္ျမား႐ွဳပ္ေထြးေနပါတယ္။ ဆရာက “ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေလာကကေတာ့ ႐ွဳပ္ေထြးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ တို႔ဆီမွာက ရွင္းေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေလာက္မ႐ွဳပ္ပါဘူး။ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သေဘာတရားသီအိုရီကသာ ႐ွဳပ္ေနတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ပစၥဳပၸန္ေကာ၊ အနာဂါတ္ေကာ၊ အင္မတန္မွ ရွင္းေနပါတယ္ ” ဟု ဆိုခဲ့သည္။
ေမာ္ဒန္၊ အထူးသျဖင့္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သမားသည္ ဘာသာစကား၏ မျပည့္စံုမႈ၊ အားနည္းမႈကို သိျမင္လာၾကသည္။ သူတို႔ အဓိကေလာကအျမင္ႏွစ္ခုအျဖစ္ ရွိမႈမေသခ်ာျခင္း (Ontological Uncertainty) ႏွင့္ ဗဟိုခ်က္မဲ့ျခင္း (Theme of Absent Center / Decentred) ဟု ဆရာကဆိုသည္။ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သမားမ်ားသည္ သူတို႔ ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့ပါးေနေသာ ဘာသာစကား Medium ျဖင့္ေလာကကို သူတို႔ျမင္သည့္အတိုင္းေရးဖြဲ႔ၾကသည္။ အစဥ္အလာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊ ႏွဳန္းစံေတြ၊ လိုက္နာရမည့္ဥပေဒသေတြ စတာေတြကို စြန္႔ပစ္လိုက္ၾက သည္။
ပို႔စ္ေမာ္ဒန္အျမင္ကိုလက္ခံရျခင္းႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဆရာက “ က်ေနာ္က ဗဟိုခ်က္(Center) ဆိုေသာ ဖိႏွိပ္တဲ့သ ေဘာ၊ ႏွိပ္ကြပ္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ေတြ႔ေနရေတာ့ ဒီ ဗဟိုခ်က္သေဘာထားကို မႏွစ္သက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ ဗဟိုခ်က္မဲ့ျခင္း(Decentred) သေဘာဟာ ငါတို႔အေျခအေနနဲ႔လိုက္မယ္ထင္လို႔ ဒီပို႔စ္ေမာ္ဒန္သေဘာထားကို တင္သြင္းခဲ့တာပါဘဲ ” လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ လူသတ္မႈအတြက္ထားရွိေသာပုဒ္မသည္ (၃၀၂) ျဖစ္သည္ဆိုပါလွ်င္ အေတြးအေခၚသတ္မႈအတြက္ပုဒ္မ သည္ သံုးကုေဋႏွစ္ျဖစ္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းရွိ၏။ သူတို႔ ဘယ္သြားေနၾကသည္လဲ ……. ” ဟု “ ႏိုင္တဲ့သူအကုန္ယူသြား သည္ (The winner takes it all) ” ဆိုသည့္ ဆရာ၏ ၀တၳဳတိုထဲတြင္ ဆိုထားသည္။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ၀တၳဳတိုသည္ ေမာ္ဒန္ မွ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သို႔ လ်င္ျမန္ေသာ အရွိန္အ ဟုန္ျဖင့္ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေနသည္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆိုလိုက္သျဖင့္ စာေပေလာကတြင္ ေ၀ ဖန္မႈမ်ားရွိခဲ့ရာ ဆရာက “ အႏုပညာျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈကိစၥသည္ သူငယ္တန္းေအာင္မွ ပထမတန္းတက္ရမည္ ဆိုေသာ ကိစၥ ႏွင့္ မတူပါ ” ဟု ေခ်ပသည္။
ဆရာက “ ယခုအခါ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ခံေနရတဲ့လူေတြဘက္က လူေတြဘက္ကတစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ လိုေနလို႔ ပို႔စ္ မက္စ္၀ါဒ(Post Marxism) ကို ပံုေဖာ္ေနပါတယ္။ မက္စ္၀ါဒအျမင္မ်ားျဖင့္ ေလ့လာေသာစာေပမ်ား ကို ျပန္ လည္ စိတ္၀င္စားတာ၊ ေလ့လာတာကို ဆိုတာပါ။ အေရးႀကီးတာက ခံေနရတဲ့သူေတြအတြက္ စာေပဘက္က တစ္ခုခု လုပ္ေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ” ဟု ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
ေရးသားသူ။ ဏီဆက္
အမွာစာမဟုတ္ေသာ အမွာစာ
ဒီေန႔ ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ္သိပ္တန္ဖိုးထားေလးစားရတဲ့ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ ၇၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြး ေန႔ပါ။ က်ေနာ္ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေရးခ်င္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ အခု ဆရာေဇာ္ေဇာ္ ေအာင္ရဲ႕စာေပအျမင္တေစ့တေစာင္း ေဆာင္းပါးကိုလည္း မႏွစ္ ဧၿပီလကတည္းက ေရးထားတာပါ။ ဆရာႀကီး ဆီကိုလည္း အၾကာႀကီးဖုန္းဆက္စကားေျပာၿပီး ဆရာႀကီးရဲ႕ စာေပအျမင္ေတြကို ၾကားသိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ ေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံႀကီးကေတာ့ မေျပာင္းေသးပါ။ ရွင္းေနပါတယ္။ အတိတ္ေကာ၊ ပစၥဳပၸာန္ေကာ၊ အနာဂါတ္ေကာ။
က်ေနာ္ဟာ စာေပပညာရွင္၊ စာေပေ၀ဖန္ေရးသမားမဟုတ္တာကိုေတာ့ ထပ္တလဲလဲ၀န္ခံပါရေစ။ ဒါေပမယ့္ စာေပကိုျမတ္ႏိုးတယ္။ တန္ဖိုးထားတယ္။ စာေပဖန္တီးသူေတြကိုေလးစားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာေပဖန္ တီးသူေတြမ်ားမ်ားေပၚထြက္လာေစခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ဆိုတဲ့စ ကားကို တကၠသိုလ္ရဲ႕ေျမသင္းသင္းမွာလည္းၾကားရတယ္။ မေလးရွားပိေတာက္ရနံ႔စူးစူးၾကားမွာလည္း ၾကားရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အခုထိေကာင္းေကာင္း နားလည္သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ ေမာ္ဒန္စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ တြဲပါလာတဲ့ စကားလံုးမ်ား ……… Decentered, Hermaneutics, Uncertainty, Deconstruction စတာေတြနဲ႔အတူ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ဆရာသစၥာနီ၊ ဆရာျမတ္သစ္၊ ဆရာေဇယ်ာလင္း၊ ဆရာေနမ်ိဳး စတဲ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရွိ ဆရာႀကီးမ်ားနာမည္နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံရပ္ ျခားရွိ သီအိုရီပညာရွင္ႀကီးမ်ား၏ နာမည္မ်ားႏွင့္အတူ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ သီအိုရီအပိုင္းအစမ်ားလည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္း၀ိုင္းထဲသို႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသြင္အဖံုဖံုနဲ႔ ပဲ့က်လာၾကသည္။ လြင့္ပါးလာၾကသည္။
က်ေနာ္ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕စာနဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးခြင့္ရတာကေတာ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တုန္းကပါ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္အိမ္မွာ ဆရာ့ရဲ႕ေျခာက္ဒႆမသုညတစ္ ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္မွတ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ပါတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ စာ အုပ္က အေတာ္အတန္ပါးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္နားလည္ရခက္ေစပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ အစ စကားလံုးကိုက က်ေနာ့္ကို ဆြဲေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ “ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကိုေျပာပါမည္ ” တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ကမန္းကတန္းဖတ္လိုက္ရလို႔ အားမရတာနဲ႔ ငါ့ကိုေပးကြာဆိုၿပီး ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ပို႔စ္ေမာ္ ဒန္သမားဆိုသူေတြကို က်ေနာ္သေဘာက်တာက သူတို႔ရဲ႕အေတြးရဲ၊ အေရးရဲ၊ တင္ျပရဲ၊ ဖန္တီးရဲ တာပါဘဲ။ ဆ ရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ စာအုပ္ေတြကိုဖတ္တဲ့အခါတိုင္း ဆရာရဲ႕ သေဘာတရား၊ အေရးအသားေတြမွာ အင္အား ပါတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အထူုးသျဖင့္ ဆရာရဲ႕ ရဲရဲျမင္၊ ရဲရဲေျပာ၊ ရဲရဲေရး ထားတဲ့ အမွာစာေတြပါဘဲ။ “ နားမ လည္ရင္မဖတ္နဲ႔။ ”
ဆရာေရးဖူးတယ္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သမားေတြအဖို႔ “ အရွိေလာက၏ရွိမႈသည္လည္း မေသခ်ာ၊ မရွိေလာက၏ ရွိမႈ သည္လည္း မေသခ်ာ ” ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ က်ေနာ္တို႔လို ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနသူေတြအတြက္ ေျဖသိမ့္စရာလိုလို ခံစား မိခဲ့တယ္။
မည္သည့္အေၾကာင္းျခင္းရာ အေရးကိစၥမဆို တစ္ေနရာမွ စုစည္းခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ အရာဟူ၍မရွိ၊ အားလံုးအ ထိန္းအကြပ္မရွိဘဲ ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာပါေနၾကသည္ဟု ပို႔စ္ေမာ္ဒန္သမားမ်ားအခ်ိဳ႕၏ ခံယူခ်က္ကိုလည္း က်ေနာ္ သေဘာက်၏။
မေက်နပ္ခ်က္ေတြ၊ ေ၀ဒနာေတြအျပည့္နဲ႔ ခံစားေနရေသာ ယေန႔ေခတ္ က်ေနာ္တို႔လို လူငယ္လူရြယ္ေတြအ တြက္ ဆရာေဇာ္ စာမ်ားက ေဖာ္ထုတ္တင္ျပလိုစိတ္ျဖစ္လာေစသည္။ က်ေနာ့္လို စာေပသီအိုရီဘာမွ်မသိနားမ လည္သူေတာင္မွ အခုလို မိမိေျပာခ်င္တာ၊ ေရးခ်င္တာကို ေဖာ္ထုတ္ရဲလာေအာင္ ဆရာ့စာမ်ားက လွံဳ႕ေဆာ္ႏိုင္ တယ္။ က်ေနာ္လည္း ခံယူထားတယ္။ “ မႀကိဳက္ရင္ မဖတ္နဲ႔ ” လို႔။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ ဖန္တီးခ်က္၊ အေတြးေတြကို ဘယ္သူကမွ လာေရာက္ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္မျပဳသင့္ပါဘူး။ တစ္ ခုဘဲ လိုမည္… ေကာက္က်စ္တဲ့စိတ္ေတာ့ မေမြးသင့္ဘူး။
ဆရာအတြက္ အမွတ္တရေရးမယ္၊ တင္ျပမယ္၊ ဒါဘဲ က်ေနာ္စိတ္ရွိတယ္။ က်ေနာ့္အေရးအသားမွားရင္မွား ေန မယ္။ ၀ါက်အထားအသိုေတြ လြဲရင္လြဲေနမယ္။ က်ေနာ့္အေတြးေတြ သင္တို႔နဲ႔ တူခ်င္မွလဲတူမယ္။ မတူဖို႔ ပိုမ်ား တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိပါ။ အားလံုး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကိုက အႏုပညာရဲ႕ ရသ၊ အလွတစ္ခုလို႔ျမင္တယ္။ သင္တို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကိုလည္း ရဲရဲေဖာ္ထုတ္ၾကပါ။ ရဲရဲေရးသားၾကပါ။ ရဲရဲဖန္တီးၾကပါ။
အခု က်ေနာ္ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေဆာင္းပါးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာ့စာေပသေဘာထားအျမင္ ေတြ နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ဖန္ၾကပါ။ ေရးသားၾကပါ။ ျငင္းခံုၾကပါ။ ဓါးေတြ၊ တုတ္ေတြ၊ လက္ေတြေတာ့မပါနဲ႔ ေပါ့။ အခုေခတ္ ပါလီမန္ေတြမွာ ျငင္းခံုေနတာ၊ ထိုးႀကိတ္ရန္ျဖစ္ေနတာထက္ေတာ့ ပိုၿပီးသိမ္ေမြ႔ညင္သာ မယ္ လို႔ေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။ စာေပအႏုပညာသမားေတြ၊ ေ၀ဖန္ေရးသမားေတြ၊ စာေပအေပၚအျမင္မေတာ္သူ ေတြအားလံုး ေဆြးေႏြးၾကပါ၊ ေ၀ဖန္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ဆရာေဇာ္ ေဆာင္းပါးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာေဇာ္ပံုေတြကို တေလးတစားပို႔ ေပးေသာ ျပည္တြင္းကဗ်ာဆရာသူ ငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီ “ အမွာစာမဟုတ္ေသာအမွာစာ ” ကို ေရးခ်င္လာ ေအာင္၊ ေရးျဖစ္ေအာင္တိုက္တြန္းေသာ “ ဆရာေဇာ္ (သို႔) ဓါးသံလွ်က္နဲ႔ပန္းပြင့္ ” လို႔ ေခါင္းစဥ္အတြက္ အႀကံ ေပးခဲ့သူ က်ေနာ္ေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ အကိုႀကီး ကဗ်ာဆရာသစ္ေကာင္းအိမ္အား ရင္ထဲက မွတ္တမ္းတင္ အပ္ပါသည္။
ဏီဆက္
၁၈ ေမလ ၂၀၁၀
၁၈ ေမလ ၂၀၁၀
x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္အေၾကာင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ( ကိုယ္တိုင္ေရးသည္ )
၁၉၃၇ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၈) ရက္၊ ၁၂၉၉ ခုႏွစ္ နယုန္လဆန္း (၁၀) ရက္၊ (အဂၤါေန႔) ညေန ၃း၀၀ နာရီတြင္ ဖြား ျမင္သည္။ ဖြားရာဇာတိခ်က္ျမွဳပ္သည္ မံုရြာခ႐ိုင္၊ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕ျဖစ္၏။ အဖဦးဘသက္၊ အမိေဒၚတု တို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္၏။ စစ္ႀကီးအၿပီးတြင္ မံုရြာၿမိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္း (ယခု အ.ထ.က-၁) တြင္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ ဆယ္တန္းေအာင္၍ မႏၲေလးတကၠသိုလ္သို႔ တက္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တကၠ သိုလ္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕၍ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ၀ိဇၨာျမန္မာစာဂုဏ္ထူးဘြဲ႔ရခဲ့သည္။ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႔ယူက်မ္းေခါင္းစဥ္မွာ “ေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာအပုဒ္ (၄၀) ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုေလ့လာခ်က္” ျဖစ္၏။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့၍ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ စြန္႔ခြာခဲ့ရသည္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွစ၍ စာတိုေပစက ေလးမ်ား ေရးခဲ့သည္။ ယေန႔အထိ အေပ်ာ္ဖတ္၀တၳဳလံုးခ်င္း အုပ္ (၄၀) ခန္႔ေရးခဲ့သည္။ စာေပသေဘာတရား ႏွင့္ စာေပေ၀ဖန္ေရးစာအုပ္ (၂၁) အုပ္ ေရးခဲ့သည္။ စာေပေဆာင္းပါးမ်ားလည္း ယေန႔အထိ ေရးဆဲျဖစ္သည္။
ငယ္စဥ္က အေတာ္ေတေတေပေပ ေနခဲ့သည္။ ဘ၀တြင္ အမွန္မျဖစ္စေလာက္ႏွင့္ အမွားေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ ခဲ့သည္။ ယခုအခါတြင္ လိမၼာဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း စာအမွန္မ်ား ေရးသားေနဆဲျဖစ္သည္။
x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x
“ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္အေၾကာင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ( ကိုယ္တိုင္ေရးသည္ ) ” မွာ သံုးပြင့္ညီညာစာေပ မွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ ေသာ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ၏ “ မိုးပိေတာက္စကားေျပမ်ားလက္ေရြးစင္၀တၳဳတိုစု ” စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ခမိခဆဲ မွေပးပို ့ပါသည္...
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
အသိတရားၾကြယ္၀သူ
ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ဟာ ဘာတီမိုးျမိဳ႕ ဂၽြန္ေဟာပ္႔ကင္းေဆးရံုနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိပါတယ္.. ေအာက္ထပ္မွာ ကၽြန္မတို႕မိသားစု ေနထိုင္ၾကျပီး အေပၚထပ္မွာေတာ႕ ေဆးရံုမွာ ေဆးလာကုသူေတြ အခန္းမရလို႕ အျပင္မွာ ေနရတဲ႕ လူနာေတြကို အငွားထားပါတယ္..
တစ္ရက္ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ႕… မိသားစုအတြက္ ညေနစာကို ျပင္ဆင္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ တံခါးေခါက္သံ ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္.. တံခါးကို သြားဖြင္႕လို႕ ၾကည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ မသပ္မရပ္ အသြင္အျပင္နဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ၈ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလးေလာက္သာ ရွိႏိုင္မဲ႕ အရပ္အေမာင္းနဲ႕ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ယင္ေနတဲ႕ အဖိုးအို တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အဖုအပိန္႕ေတြ အျပည္႕နဲ႕ အသားနီမ်ား လန္ေနျပီး ေၾကာက္လန္႕စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္..
“မဂၤလာညေနခင္းပါ” အဖိုးအိုထံကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံ ထြက္လာပါတယ္.. “ဒီတစ္ညအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းမ်ား ရႏိုင္မလားလို႕ လာစံုစမ္းတာပါ.. အဖိုးက ဒီမနက္မွာ အေရွ႕ဘက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ရြာကေလးကေန ဒီေဆးရံုမွာ ေဆးကုသမႈု ခံယူဖို႕ ထြက္လာခဲ႕တာပါ. ရြာကို ျပန္မဲ႕ ဘတ္စ္ကားက ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွ ထြက္မွာမို႕ ညအိပ္စရာ တစ္ေနရာလိုေနလို႕ပါ. ” လို႕ ကၽြန္မကိုေျပာပါတယ္.. ဆက္လက္ျပီး သူေျပာျပတာက သူဟာ တစ္ညတာ တည္းခိုဖို႕အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းကို ဒီေန႕ ေန႕လည္ေစာင္း ေလာက္ကတည္းက လိုက္လံ ရွာေဖြေနေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္မွာမွ အခန္းလြတ္မရခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းပါ.. “ အဖိုး သိပါတယ္.. အဖိုးရဲ႕ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ဘယ္သူကမွ အခန္းတစ္ခန္း ငွားေပးခ်င္ၾကမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ .. ဆရာ၀န္ကလဲ အဖိုးရဲ႕ ေရာဂါကို ေဆးကုသမႈ ဆက္လက္ခံယူဖို႕ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္.. ” အဖိုးအိုစကားကို နားေထာင္ ေနရင္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း သူ႕ကို ညအိပ္လက္ခံဖို႕ကို တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဆက္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ႕ အဖိုးအုိရဲ႕ စကားက ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူ႕ကို ဂရုဏာ စိတ္ကေလး ျဖစ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္.. “ ဒီဆင္၀င္ေအာက္က ခံုတန္းေလးေပၚ အိပ္ခြင္႕ရရင္လဲ အဖိုးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ဘတ္စ္ကားက မနက္ေစာေစာထြက္မွာပါ… ဘယ္ေနရာမွာဘဲ အိပ္ခြင္႕ရရ အဖိုးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္ ” လို႕ ေျပာရွာပါတယ္..
ကၽြန္မကလဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာ အခန္းလြတ္ မက်န္ေတာ႕ေပမဲ႕ သူ႕အတြက္ အိပ္စရာ တစ္ေနရာ စီစဥ္ေပးမဲ႕အေၾကာင္း နဲ႕ ခံုတန္းေလးေပၚ ခဏထိုင္ေစာင္႕ရင္း အနားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မလည္း အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္လာျပီး ညစာကိစၥ ဆက္ျပီး စီစဥ္ပါတယ္.. ညစာအဆင္သင္႕ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုကို ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ ညစာစားဖို႕ ဖိတ္ေခၚေပမဲ႕ သူက ဗိုက္ျပည္႕ေနပါျပီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ျငင္းပါတယ္..
ညစာစားျပီးလို႕ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းျပီးတဲ႕အခါ အဖိုးအိုနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဖို႔အတြက္ ခံုတန္းေလး ရွိရာကို ထြက္လာျပီး စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္.. စကားေျပာခ်ိန္က တိုေတာင္းေပမဲ႕ ကၽြန္မ သိခြင္႕ ရလိုက္တာက အဖိုးအိုဟာ လူပံုပန္းသ႑ာန္ ေသးငယ္ ေသာ္လည္း ျပည္႕၀တဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး အေကာင္းျမင္တဲ႕ အသိတရား ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ.. သူဟာ တံငါသည္တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳသူျဖစ္ျပီး သူရဲ႕သမီးနဲ႕ သမက္ရယ္ ေျမးငါးေယာက္ရယ္ကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္.. သူ႕သမက္ဟာ မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ျပင္းထန္တဲ႕ ထိခိုက္ဒဏ္ရာတစ္ခုေၾကာင္႕ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ႕ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရ ပါတယ္တဲ႕..
ကၽြန္မက သူ႕ကို “အဖိုးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ မိသားစုဦးေရ အမ်ားၾကီးကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရတာ ပင္ပန္းတယ္ မထင္ဘူးလား.. ျပီးေတာ႕ ခုလို ေရာဂါျဖစ္လာတာေရာ စိတ္မညစ္မိဘူးလား” လို႕ ေမးမိပါတယ္.. အဖိုးက “ သမီးရယ္ လူဆိုတာ အျမဲတမ္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနမွ၊ အခက္အခဲေတြရွိေနမွ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုျပီး ပီျပင္ ေလးနက္လာတာေလ.. လြယ္လြယ္ကူကူ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြကို အသံုးခ်ဖို႕ အခြင္႕အေရး ဘယ္ရွိေတာ႕မွာလဲ… ျပီးေတာ႕ အဖိုးအတြက္ ဒီလို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ဖို႕ ခြန္အားေတြ ေပးထားတဲ႕ ဒီေလာကၾကီးကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ.. အဖိုးရဲ႕ သမက္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ဦးေတာ႕ေတာင္ သူ႕မွာ ဒီလို အခြင္႕အေရး မရွိႏိုင္ေတာ႕ဘူး… အဖိုးမွာေတာ႕ အခြင္႕အေရးေတြ ရွိေနေသးတယ္.. ဒီအခြင္႕အေရးေတြကို အသံုးခ်ခြင္႕ရေနတဲ႕အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္ေနရပါတယ္.. အဖိုးမွာ အခုျဖစ္ေနတဲ႕ ေရာဂါအတြက္လည္း စိတ္ညစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ျဖစ္လာတဲ႕ အေျခအေနကို အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ဖို႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပင္ဆင္ထားျပီးပါျပီ ”
အဖိုးအိုဟာ သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနေပမဲ႕လို႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြေနရတဲ႕ သူ႕ဘ၀အတြက္၊ သူ႕ ကံမေကာင္းမႈအတြက္ သူ႕မွာရရွိလာတဲ႕ အနာေရာဂါ အတြက္လည္း ျပစ္တင္ ညီးတြားေနတာမ်ိဳး၊ နာက်င္ ခံစားေနရဟန္မ်ိဳး လံုး၀ကို မရွိဘဲ ပကတိ ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်စြာနဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတဲ႕ သူတစ္ဦးရဲ႕ ေလသံနဲ႕သာ ေျပာဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. .. ေလာကၾကီးကိုလဲ သူ႕ဘ၀ကို ဆက္လက္ ရုန္းကန္ႏိုင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ၊ အခြင္႕အေရးေတြ ေပးတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္မိေၾကာင္း ထည္႕ေျပာပါတယ္.. အဖိုးအိုနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက သူ႕ဆီက စိတ္အၾကည္ဓာတ္ေလး ကူးစက္လာျပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခြန္အားတစ္ခုခု ရရွိလာမိတယ္လို႕ ထင္လာပါတယ္.. သိပ္ကို အတုယူစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလးပါဘဲ.. ဒီလို အဖိုးအိုတစ္ေယာက္မွာ ခုလိုေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ထားေလးနဲ႕ အသိတရားေလးေတြ ရွိေနတာ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲေနာ္…
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕ အဖိုးအိုအတြက္ အိပ္ရာတစ္ခုကို ကေလးေတြရဲ႕ အခန္းမွာ ျပင္ဆင္ ေပးလိုက္ပါတယ္.. မနက္ခင္း အိပ္ရာက ကၽြန္မႏိုးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုဟာ သူအိပ္ခဲ႕တဲ႕ အိပ္ယာေလးကို သပ္ရပ္စြာေခါက္သိမ္းထားျပီး အျပင္ဘက္က ခံုတန္းေလးမွာ သြားေရာက္ထိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္. မနက္စာစားဖို႕ ေခၚေတာ႕လဲ အခုဘဲ ဘတ္စ္ကားမွီေအာင္ သြားမွာျဖစ္လို႕ မစားေတာ႕ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္ျပီး ထြက္ခြာဖို႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ႕တယ္.. မသြားခင္ေလးမွာ သူက ကၽြန္မကို ယဥ္ေက်းစြာ စကားဆိုပါတယ္.. ေနာင္ခါေတြမွာ သူ ေဆးကုသမႈခံယူဖို႕ လာတဲ႕အခ်ိန္တိုင္း ဒီအိမ္ေလးမွာ ခုလို တစ္ညတာ တည္းခိုခြင္႕ ေပးႏိုင္ပါမလားလို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ သူဆက္ေျပာတာက “အဖိုးအေနနဲ႕ သမီးတို႕မိသားစုကို ဒုကၡေပးသလို ျဖစ္မွာလဲစိုးပါတယ္.. သမီးရဲ႕ကေလးေတြက အဖိုးကို ကိုယ္႕အိမ္ ကိုယ္႕ယာမွာ ေနထိုင္ရတဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ေပးႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အဖိုးက ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အဖိုးမ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ကေလးေတြ ထိတ္လန္႕မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ကေလးေတြက သတိထားမိပံုေတာင္ မရခဲ႕ဘူး အဖိုးကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ဆက္ဆံခဲ႕တယ္.. ” လို႕ ေျပာပါတယ္.. ကၽြန္မကလဲ အဖိုးကို ေနာင္မ်ားမွာလဲ လာေရာက္ တည္းခိုႏိုင္ပါေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သူေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္က မနက္ ရနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕အိမ္အတြက္ အဖိုးအို ယူလာတဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြက ငါးအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကၽြန္မျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ ကမာေကာင္ (ေယာက္သြား) တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ျဖစ္ပါတယ္.. သူက ဒီမနက္ ထြက္မလာခင္ေလးတင္မွ ဖမ္းလို႕ရခဲ႕တာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရွိေနေသးေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္.. ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္.. သူဒီကို မနက္ ၇နာရီေလာက္ ေရာက္လာဖို႕အတြက္ဆိုရင္ သူေနတဲ႕ ေနရာကေန ဘတ္စ္ကားဟာ မနက္၄နာရီ ထြက္စီးရပါ လိမ္႕မယ္.. အိုး… ဘုရားေရ ကၽြန္မတို႕ကို ခုလိုေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ မနက္ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားထျပီး ဒီငါးေတြ၊ ကမာေကာင္ ေတြကို သူဖမ္းခဲ႕တာပါလိမ္႕…
အဲဒီႏွစ္အတြင္းမွာ သူဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတတ္ျပီး ေရာက္တိုင္းလည္း အိမ္မွာ ညအိပ္ တည္းခိုတတ္ပါတယ္.. သူေရာက္လာတဲ႕အၾကိမ္တိုင္းလည္း ငါး၊ ကမာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ျခံကထြက္တဲ႕ အသီးအရြက္ တစ္ခုခု စတာေတြ တစ္ခါမွ မပါတဲ႕အခါဆိုတာ မရွိခဲ႕ဖူးပါ.. လူကိုယ္တိုင္ ေရာက္မလာတဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း စာတုိက္ကေန လတ္ဆတ္တဲ႕ ငါး ၊ကမာ၊ စသည္မ်ားနဲ႕ သူ႕ျခံထြက္ ဟင္းႏုနယ္ရြက္၊ ကိုက္လန္ရြက္ အစရွိသည္ တို႕ကိုလည္း သန္႕စင္စြာ ေဆးေၾကာျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးကာ အထူးအျမန္ ေခ်ာပို႕စံနစ္နဲ႕ မၾကာခန ပို႕ေပးတတ္ပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕ အဖိုးအိုေနတဲ႕အရပ္နဲ႕ စာတိုက္ရွိတဲ႕ေနရာဟာ၃မိုင္ တိတိကြာေ၀းျပီး အဲဒီကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ ခုလို အျမန္ေခ်ာပို႕ စနစ္နဲ႔ ပို႕တဲ႕အတြက္ ပို႕ခေငြကို ပံုမွန္နႈန္းထက္ ၂ဆတိတိ ေပးရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပါတယ္.. သူလာတိုင္းလဲ ကၽြန္မတို႕အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ယူမလာဖို႕ အျမဲတမ္း ေျပာေပမဲ႕လို႕ ေျပာတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အဖိုးအိုဟာ ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္နဲ႕ နားေထာင္ေနတတ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း လက္ေဆာင္ေတြ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္ပါတယ္..
သူညအိပ္ျပီးလို႕ ျပန္သြားတဲ႕ မနက္ခင္းဆို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေရာက္လာတတ္ျပီး ကၽြန္မတို႕ မိသားစုကို ၀ိုင္းေျပာၾကပါတယ္.. “ညတုန္းက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုကို မင္းတို႕က ညအိပ္ လက္ခံခဲ႕တယ္ေပါ႕.. သူ႕ေၾကာင္႕ မင္းတို႕ရဲ႕ အခန္းကိုငွားသူေတြ မငွားခ်င္ေတာ႕ဘဲ လူေတြနည္းသြားမယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား တဲ႔” သူ႕ေၾကာင္႕ အခန္းငွားသူေတြ ေလွ်ာ႕နည္းမယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာင္း ဟုတ္ပါလိမ္႕မယ္.. ဒါေပမဲ႕ သူတို႕ေတြသာ ဒီအဖိုးအိုနဲ႕ ေတြ႔ခြင္႕ရျပီး သူနဲ႕သာ စကားေျပာခြင္႕ရလိုက္ၾကရင္ သူတို႕ခံစားေနရတဲ႕ ေရာဂါ ေ၀ဒနာေတြကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္ဖို႕ အင္အားနဲ႕ အသိတရားေတြ ရရွိလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစု တစ္ခုလံုးကေတာ႕ သူနဲ႕သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင္႕ရလိုက္တာ အရမ္းကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္မိၾကပါတယ္..
သူ႕ဆီကေန ကၽြန္မတို႕ ရလိုက္တဲ႕ အသိတရားေလးက ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးတဲ႕ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းတရား ေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕လာပါေစ ေလာကၾကီးကို အျပစ္မတင္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရင္ဆိုင္တတ္တဲ႕ သင္ခန္းစာ ေကာင္းေလးပါ..ဒါဟာ လူတိုင္းလက္ခံက်င္႕သံုးႏိုင္ဖို
——————————————————————————————
လူတိုင္းဟာ အဖိုးအိုလို ျပည္႕၀တဲ႕စိတ္ႏွလံုးနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ခြင္႕ရၾကမယ္ဆို သိပ္ေကာင္းမွာပါဘဲရွင္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ေမြးရာပါ အရည္အခ်င္း တစ္ခုအေနနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကေပမဲ႕ အခ်ိဳ႕ လူေတြက်ေတာ႕ သူတစ္ပါးဆီက ျပန္လည္ေ၀မွ်လို႕ ရရွိလာတဲ႕ အသိတရားမ်ားကို လက္ခံ ယူတတ္ၾကပါတယ္.. ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖိုးအိုမွာ ရွိေနတဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အသိတရား ေကာင္းေလးေတြကို လူတိုင္း လက္ခံက်င္႕သံုးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီးဟာ အခုထက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလာလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္..
တစ္ရက္ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ႕… မိသားစုအတြက္ ညေနစာကို ျပင္ဆင္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ေလးမွာ တံခါးေခါက္သံ ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚလာပါတယ္.. တံခါးကို သြားဖြင္႕လို႕ ၾကည္႕လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ မသပ္မရပ္ အသြင္အျပင္နဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ၈ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလးေလာက္သာ ရွိႏိုင္မဲ႕ အရပ္အေမာင္းနဲ႕ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ယင္ေနတဲ႕ အဖိုးအို တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အဖုအပိန္႕ေတြ အျပည္႕နဲ႕ အသားနီမ်ား လန္ေနျပီး ေၾကာက္လန္႕စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္..
“မဂၤလာညေနခင္းပါ” အဖိုးအိုထံကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံ ထြက္လာပါတယ္.. “ဒီတစ္ညအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းမ်ား ရႏိုင္မလားလို႕ လာစံုစမ္းတာပါ.. အဖိုးက ဒီမနက္မွာ အေရွ႕ဘက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ရြာကေလးကေန ဒီေဆးရံုမွာ ေဆးကုသမႈု ခံယူဖို႕ ထြက္လာခဲ႕တာပါ. ရြာကို ျပန္မဲ႕ ဘတ္စ္ကားက ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွ ထြက္မွာမို႕ ညအိပ္စရာ တစ္ေနရာလိုေနလို႕ပါ. ” လို႕ ကၽြန္မကိုေျပာပါတယ္.. ဆက္လက္ျပီး သူေျပာျပတာက သူဟာ တစ္ညတာ တည္းခိုဖို႕အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းကို ဒီေန႕ ေန႕လည္ေစာင္း ေလာက္ကတည္းက လိုက္လံ ရွာေဖြေနေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္မွာမွ အခန္းလြတ္မရခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းပါ.. “ အဖိုး သိပါတယ္.. အဖိုးရဲ႕ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ဘယ္သူကမွ အခန္းတစ္ခန္း ငွားေပးခ်င္ၾကမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ .. ဆရာ၀န္ကလဲ အဖိုးရဲ႕ ေရာဂါကို ေဆးကုသမႈ ဆက္လက္ခံယူဖို႕ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္.. ” အဖိုးအိုစကားကို နားေထာင္ ေနရင္းက ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာလည္း သူ႕ကို ညအိပ္လက္ခံဖို႕ကို တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဆက္ျပီး ေျပာလိုက္တဲ႕ အဖိုးအုိရဲ႕ စကားက ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူ႕ကို ဂရုဏာ စိတ္ကေလး ျဖစ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္.. “ ဒီဆင္၀င္ေအာက္က ခံုတန္းေလးေပၚ အိပ္ခြင္႕ရရင္လဲ အဖိုးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ဘတ္စ္ကားက မနက္ေစာေစာထြက္မွာပါ… ဘယ္ေနရာမွာဘဲ အိပ္ခြင္႕ရရ အဖိုးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္ ” လို႕ ေျပာရွာပါတယ္..
ကၽြန္မကလဲ အိမ္အေပၚထပ္မွာ အခန္းလြတ္ မက်န္ေတာ႕ေပမဲ႕ သူ႕အတြက္ အိပ္စရာ တစ္ေနရာ စီစဥ္ေပးမဲ႕အေၾကာင္း နဲ႕ ခံုတန္းေလးေပၚ ခဏထိုင္ေစာင္႕ရင္း အနားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မလည္း အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္လာျပီး ညစာကိစၥ ဆက္ျပီး စီစဥ္ပါတယ္.. ညစာအဆင္သင္႕ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုကို ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ ညစာစားဖို႕ ဖိတ္ေခၚေပမဲ႕ သူက ဗိုက္ျပည္႕ေနပါျပီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ျငင္းပါတယ္..
ညစာစားျပီးလို႕ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းျပီးတဲ႕အခါ အဖိုးအိုနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဖို႔အတြက္ ခံုတန္းေလး ရွိရာကို ထြက္လာျပီး စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္.. စကားေျပာခ်ိန္က တိုေတာင္းေပမဲ႕ ကၽြန္မ သိခြင္႕ ရလိုက္တာက အဖိုးအိုဟာ လူပံုပန္းသ႑ာန္ ေသးငယ္ ေသာ္လည္း ျပည္႕၀တဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး အေကာင္းျမင္တဲ႕ အသိတရား ရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ.. သူဟာ တံငါသည္တစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳသူျဖစ္ျပီး သူရဲ႕သမီးနဲ႕ သမက္ရယ္ ေျမးငါးေယာက္ရယ္ကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္.. သူ႕သမက္ဟာ မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ျပင္းထန္တဲ႕ ထိခိုက္ဒဏ္ရာတစ္ခုေၾကာင္႕ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ႕ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရ ပါတယ္တဲ႕..
ကၽြန္မက သူ႕ကို “အဖိုးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ မိသားစုဦးေရ အမ်ားၾကီးကို ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနရတာ ပင္ပန္းတယ္ မထင္ဘူးလား.. ျပီးေတာ႕ ခုလို ေရာဂါျဖစ္လာတာေရာ စိတ္မညစ္မိဘူးလား” လို႕ ေမးမိပါတယ္.. အဖိုးက “ သမီးရယ္ လူဆိုတာ အျမဲတမ္း လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနမွ၊ အခက္အခဲေတြရွိေနမွ ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုျပီး ပီျပင္ ေလးနက္လာတာေလ.. လြယ္လြယ္ကူကူ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြကို အသံုးခ်ဖို႕ အခြင္႕အေရး ဘယ္ရွိေတာ႕မွာလဲ… ျပီးေတာ႕ အဖိုးအတြက္ ဒီလို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ဖို႕ ခြန္အားေတြ ေပးထားတဲ႕ ဒီေလာကၾကီးကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ.. အဖိုးရဲ႕ သမက္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ဦးေတာ႕ေတာင္ သူ႕မွာ ဒီလို အခြင္႕အေရး မရွိႏိုင္ေတာ႕ဘူး… အဖိုးမွာေတာ႕ အခြင္႕အေရးေတြ ရွိေနေသးတယ္.. ဒီအခြင္႕အေရးေတြကို အသံုးခ်ခြင္႕ရေနတဲ႕အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္ေနရပါတယ္.. အဖိုးမွာ အခုျဖစ္ေနတဲ႕ ေရာဂါအတြက္လည္း စိတ္ညစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ျဖစ္လာတဲ႕ အေျခအေနကို အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ဖို႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပင္ဆင္ထားျပီးပါျပီ ”
အဖိုးအိုဟာ သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနေပမဲ႕လို႕ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြေနရတဲ႕ သူ႕ဘ၀အတြက္၊ သူ႕ ကံမေကာင္းမႈအတြက္ သူ႕မွာရရွိလာတဲ႕ အနာေရာဂါ အတြက္လည္း ျပစ္တင္ ညီးတြားေနတာမ်ိဳး၊ နာက်င္ ခံစားေနရဟန္မ်ိဳး လံုး၀ကို မရွိဘဲ ပကတိ ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်စြာနဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတဲ႕ သူတစ္ဦးရဲ႕ ေလသံနဲ႕သာ ေျပာဆိုေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. .. ေလာကၾကီးကိုလဲ သူ႕ဘ၀ကို ဆက္လက္ ရုန္းကန္ႏိုင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ၊ အခြင္႕အေရးေတြ ေပးတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္မိေၾကာင္း ထည္႕ေျပာပါတယ္.. အဖိုးအိုနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက သူ႕ဆီက စိတ္အၾကည္ဓာတ္ေလး ကူးစက္လာျပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခြန္အားတစ္ခုခု ရရွိလာမိတယ္လို႕ ထင္လာပါတယ္.. သိပ္ကို အတုယူစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလးပါဘဲ.. ဒီလို အဖိုးအိုတစ္ေယာက္မွာ ခုလိုေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ထားေလးနဲ႕ အသိတရားေလးေတြ ရွိေနတာ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲေနာ္…
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕ အဖိုးအိုအတြက္ အိပ္ရာတစ္ခုကို ကေလးေတြရဲ႕ အခန္းမွာ ျပင္ဆင္ ေပးလိုက္ပါတယ္.. မနက္ခင္း အိပ္ရာက ကၽြန္မႏိုးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုဟာ သူအိပ္ခဲ႕တဲ႕ အိပ္ယာေလးကို သပ္ရပ္စြာေခါက္သိမ္းထားျပီး အျပင္ဘက္က ခံုတန္းေလးမွာ သြားေရာက္ထိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္. မနက္စာစားဖို႕ ေခၚေတာ႕လဲ အခုဘဲ ဘတ္စ္ကားမွီေအာင္ သြားမွာျဖစ္လို႕ မစားေတာ႕ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္ျပီး ထြက္ခြာဖို႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ႕တယ္.. မသြားခင္ေလးမွာ သူက ကၽြန္မကို ယဥ္ေက်းစြာ စကားဆိုပါတယ္.. ေနာင္ခါေတြမွာ သူ ေဆးကုသမႈခံယူဖို႕ လာတဲ႕အခ်ိန္တိုင္း ဒီအိမ္ေလးမွာ ခုလို တစ္ညတာ တည္းခိုခြင္႕ ေပးႏိုင္ပါမလားလို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ သူဆက္ေျပာတာက “အဖိုးအေနနဲ႕ သမီးတို႕မိသားစုကို ဒုကၡေပးသလို ျဖစ္မွာလဲစိုးပါတယ္.. သမီးရဲ႕ကေလးေတြက အဖိုးကို ကိုယ္႕အိမ္ ကိုယ္႕ယာမွာ ေနထိုင္ရတဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ေပးႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အဖိုးက ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အဖိုးမ်က္ႏွာေၾကာင္႕ ကေလးေတြ ထိတ္လန္႕မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ကေလးေတြက သတိထားမိပံုေတာင္ မရခဲ႕ဘူး အဖိုးကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ဆက္ဆံခဲ႕တယ္.. ” လို႕ ေျပာပါတယ္.. ကၽြန္မကလဲ အဖိုးကို ေနာင္မ်ားမွာလဲ လာေရာက္ တည္းခိုႏိုင္ပါေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သူေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္က မနက္ ရနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕အိမ္အတြက္ အဖိုးအို ယူလာတဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြက ငါးအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကၽြန္မျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ ကမာေကာင္ (ေယာက္သြား) တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ျဖစ္ပါတယ္.. သူက ဒီမနက္ ထြက္မလာခင္ေလးတင္မွ ဖမ္းလို႕ရခဲ႕တာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရွိေနေသးေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္.. ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္.. သူဒီကို မနက္ ၇နာရီေလာက္ ေရာက္လာဖို႕အတြက္ဆိုရင္ သူေနတဲ႕ ေနရာကေန ဘတ္စ္ကားဟာ မနက္၄နာရီ ထြက္စီးရပါ လိမ္႕မယ္.. အိုး… ဘုရားေရ ကၽြန္မတို႕ကို ခုလိုေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ မနက္ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားထျပီး ဒီငါးေတြ၊ ကမာေကာင္ ေတြကို သူဖမ္းခဲ႕တာပါလိမ္႕…
အဲဒီႏွစ္အတြင္းမွာ သူဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆးကုသခံဖို႕ေရာက္လာတတ္ျပီး ေရာက္တိုင္းလည္း အိမ္မွာ ညအိပ္ တည္းခိုတတ္ပါတယ္.. သူေရာက္လာတဲ႕အၾကိမ္တိုင္းလည္း ငါး၊ ကမာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ျခံကထြက္တဲ႕ အသီးအရြက္ တစ္ခုခု စတာေတြ တစ္ခါမွ မပါတဲ႕အခါဆိုတာ မရွိခဲ႕ဖူးပါ.. လူကိုယ္တိုင္ ေရာက္မလာတဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း စာတုိက္ကေန လတ္ဆတ္တဲ႕ ငါး ၊ကမာ၊ စသည္မ်ားနဲ႕ သူ႕ျခံထြက္ ဟင္းႏုနယ္ရြက္၊ ကိုက္လန္ရြက္ အစရွိသည္ တို႕ကိုလည္း သန္႕စင္စြာ ေဆးေၾကာျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးကာ အထူးအျမန္ ေခ်ာပို႕စံနစ္နဲ႕ မၾကာခန ပို႕ေပးတတ္ပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕ အဖိုးအိုေနတဲ႕အရပ္နဲ႕ စာတိုက္ရွိတဲ႕ေနရာဟာ၃မိုင္ တိတိကြာေ၀းျပီး အဲဒီကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ ခုလို အျမန္ေခ်ာပို႕ စနစ္နဲ႔ ပို႕တဲ႕အတြက္ ပို႕ခေငြကို ပံုမွန္နႈန္းထက္ ၂ဆတိတိ ေပးရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပါတယ္.. သူလာတိုင္းလဲ ကၽြန္မတို႕အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ယူမလာဖို႕ အျမဲတမ္း ေျပာေပမဲ႕လို႕ ေျပာတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အဖိုးအိုဟာ ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္နဲ႕ နားေထာင္ေနတတ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း လက္ေဆာင္ေတြ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္ပါတယ္..
သူညအိပ္ျပီးလို႕ ျပန္သြားတဲ႕ မနက္ခင္းဆို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေရာက္လာတတ္ျပီး ကၽြန္မတို႕ မိသားစုကို ၀ိုင္းေျပာၾကပါတယ္.. “ညတုန္းက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုကို မင္းတို႕က ညအိပ္ လက္ခံခဲ႕တယ္ေပါ႕.. သူ႕ေၾကာင္႕ မင္းတို႕ရဲ႕ အခန္းကိုငွားသူေတြ မငွားခ်င္ေတာ႕ဘဲ လူေတြနည္းသြားမယ္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား တဲ႔” သူ႕ေၾကာင္႕ အခန္းငွားသူေတြ ေလွ်ာ႕နည္းမယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာင္း ဟုတ္ပါလိမ္႕မယ္.. ဒါေပမဲ႕ သူတို႕ေတြသာ ဒီအဖိုးအိုနဲ႕ ေတြ႔ခြင္႕ရျပီး သူနဲ႕သာ စကားေျပာခြင္႕ရလိုက္ၾကရင္ သူတို႕ခံစားေနရတဲ႕ ေရာဂါ ေ၀ဒနာေတြကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္ဖို႕ အင္အားနဲ႕ အသိတရားေတြ ရရွိလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစု တစ္ခုလံုးကေတာ႕ သူနဲ႕သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင္႕ရလိုက္တာ အရမ္းကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္မိၾကပါတယ္..
သူ႕ဆီကေန ကၽြန္မတို႕ ရလိုက္တဲ႕ အသိတရားေလးက ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးတဲ႕ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းတရား ေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕လာပါေစ ေလာကၾကီးကို အျပစ္မတင္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရင္ဆိုင္တတ္တဲ႕ သင္ခန္းစာ ေကာင္းေလးပါ..ဒါဟာ လူတိုင္းလက္ခံက်င္႕သံုးႏိုင္ဖို
——————————————————————————————
လူတိုင္းဟာ အဖိုးအိုလို ျပည္႕၀တဲ႕စိတ္ႏွလံုးနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ခြင္႕ရၾကမယ္ဆို သိပ္ေကာင္းမွာပါဘဲရွင္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ေမြးရာပါ အရည္အခ်င္း တစ္ခုအေနနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသိတရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကေပမဲ႕ အခ်ိဳ႕ လူေတြက်ေတာ႕ သူတစ္ပါးဆီက ျပန္လည္ေ၀မွ်လို႕ ရရွိလာတဲ႕ အသိတရားမ်ားကို လက္ခံ ယူတတ္ၾကပါတယ္.. ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖိုးအိုမွာ ရွိေနတဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ အသိတရား ေကာင္းေလးေတြကို လူတိုင္း လက္ခံက်င္႕သံုးလာမယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီးဟာ အခုထက္ေတာ႕ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလာလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္..
kiriko မွေပးပို ့ပါသည္..
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
အက္ရာနဲ့ အိုးကေလး
တစ္ခါက ေရထမ္းသမား တစ္ဦးမွာ ေရအိုး ႏွစ္လံုးရွိသတဲ့။ ေရထမ္းသမားက အဲ့ဒီ ေရအိုး
ႏွစ္လံုးကို ထမ္းပိုး တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ ဆီမွာ ခ်ိတ္ဆြဲျပီး ေရထမ္းထြက္ေလ့ ရွိတယ္။
ေရအိုး တစ္လံုးမွာ အက္ရာရွိေနျပီး ေရေတြ စိမ့္က် က်န္ေနရစ္ခဲ့လို႔ အဲ့ဒီ
အိုးကေလးက ဘယ္ေတာ့မွ ေရအျပည့္ သယ္မေပးႏိုင္ရွာဘူး။ က်န္တဲ့ အိုးတစ္လံုးကေတာ့
အျပစ္ အနာအဆာ လံုးဝ ကင္းရွင္းေနတဲ့အတြက္ ေရကို အိုးအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တာေပါ့။
အလြန္ေဝးတဲ့ ခရီး အတိုင္း ေရထမ္းသမား ေရထမ္းျပီး ျပန္လာတိုင္း အက္ရာနဲ႔
အိုးကေလးထဲက ေရဟာ အိုး တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ က်န္ေနခဲ့ျပီး က်န္တဲ့ တစ္ဝက္က အျမဲ
လမ္းမွာ ယိုစိမ့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းမွာ ေရ တစ္ေခါက္ သယ္တိုင္း
အိုးႏွစ္လံုးစာ အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မရဘဲ ေရ တစ္အိုးနဲ႔ တစ္ဝက္စာပဲ အျမဲ ရတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေရထမ္းသမားက ေရ သယ္လာလိုက္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ၾကာလို႔ ေနခဲ့ျပီ။
အေကာင္းပကတိ အတိုင္း ရွိေနတဲ့ အိုးကေတာ့ အျမဲ ေရအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္
သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ကင္းမႈ အေပၚ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ ေနတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး
ခမ်ာမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ အနာအဆာေၾကာင့္ ေရထမ္းသမား ပင္ပန္းရၾကိဳး မနပ္
ျဖစ္ေနတာကို ေတြးေတြးျပီး ရွက္လို႔ မဆံုး၊ ဝမ္းနည္းလို႔ မဆံုး ျဖစ္ေနရတယ္။
ေရထမ္းသမားက ေရအျပည့္ အျမဲ ျဖည့္ျပီး သယ္ခဲ့ေပမဲ့ သူက ေရကို တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ
အိမ္အေရာက္ သယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာကိုး။
အဲ့ဒီလို ခါးသီးတဲ့ ရံွဳးနိမ့္မႈ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ခါးစည္း
ခံခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး ဟာ ဆက္ျပီး သည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တစ္ေန႔ေတာ့ ျမစ္ေဘးနားမွာ ေရခပ္ ေနတဲ့ ေရထမ္းသမားကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္ အနာအဆာ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ
ရွိေနတဲ့ ဒီ အက္ရာ ကေန ေရအျမဲ ယိုစိမ့္ျပီး က်န္ေနခဲ့လို႔ သခင့္အတြက္ ေရကို
အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္ သယ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕
ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင့္ လုပ္အားေတြ ဆံုးရွံဳးရသလို ပိုျပီးေတာ့လဲ
ပင္ပန္းေနရတယ္။တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းႏိုင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္
အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင္ ပင္ပန္းရက်ိဳး မနပ္ ျဖစ္ရတာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို
အဲ့ဒီအတြက္လဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္လွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အဲ့ဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ေရထမ္းသမားက အက္ေနတဲ့ အိုးကေလး နားလည္ေအာင္ အခုလို
ရွင္းျပပါတယ္။
မင္းရဲ႕ တစ္ျခားဘက္ အျခမ္းမွာ မရွိဘဲ မင္းဘက္ အျခမ္းမွာပဲ ရွိေနတဲ့
ပန္းပင္ေတြကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သတိ မထားမိဘူးလား။ ငါက မင္းရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို
သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းဘက္အျခမ္းမွာ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို က်ဲျပီး စိုက္ခဲ့တယ္။
အိမ္အျပန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး မင္းဆီက က်တဲ့ ေရေတြက အဲ့ဒီ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို
ရွင္သန္ၾကီးထြား ေစခဲ့တာေပါ့။ အခုဆို အဲ့ဒီ ပန္းပင္ေလးေတြက အပြင့္ေတြ
ပြင့္ေပးလို႔ ငါ့ အိမ္အျပန္မွာ သူတို႔ကို ခူးခဲ့ျပီး ပန္းအိုး ထိုးလို႔ ရေနျပီ။
မင္းရဲ့ အက္ရာသာ မရွိခဲ့ရင္ ငါ့အိမ္ကို အခုလို က်က္သေရရွိျပီး လွပေနေအာင္
ဘယ္လို အလွ ဆင္ႏိုင္မလဲ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ အားနည္းခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး
လိုပဲေပါ့။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကို အလြန္တရာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီး ေပးသလို
ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ဆုလာဘ္ေတြလဲ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လို လူစားမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ေကာင္းကြက္ေလးေတြကို ျမင္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္
အျပစ္အနာအဆာ ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ တည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့
ဒါေတြဟာ စိတ္ပ်က္ အားငယ္စရာေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘဝရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈေတြ
ျဖစ္လာမွာပါ။
ႏွစ္လံုးကို ထမ္းပိုး တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ ဆီမွာ ခ်ိတ္ဆြဲျပီး ေရထမ္းထြက္ေလ့ ရွိတယ္။
ေရအိုး တစ္လံုးမွာ အက္ရာရွိေနျပီး ေရေတြ စိမ့္က် က်န္ေနရစ္ခဲ့လို႔ အဲ့ဒီ
အိုးကေလးက ဘယ္ေတာ့မွ ေရအျပည့္ သယ္မေပးႏိုင္ရွာဘူး။ က်န္တဲ့ အိုးတစ္လံုးကေတာ့
အျပစ္ အနာအဆာ လံုးဝ ကင္းရွင္းေနတဲ့အတြက္ ေရကို အိုးအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တာေပါ့။
အလြန္ေဝးတဲ့ ခရီး အတိုင္း ေရထမ္းသမား ေရထမ္းျပီး ျပန္လာတိုင္း အက္ရာနဲ႔
အိုးကေလးထဲက ေရဟာ အိုး တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ က်န္ေနခဲ့ျပီး က်န္တဲ့ တစ္ဝက္က အျမဲ
လမ္းမွာ ယိုစိမ့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းမွာ ေရ တစ္ေခါက္ သယ္တိုင္း
အိုးႏွစ္လံုးစာ အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မရဘဲ ေရ တစ္အိုးနဲ႔ တစ္ဝက္စာပဲ အျမဲ ရတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေရထမ္းသမားက ေရ သယ္လာလိုက္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ၾကာလို႔ ေနခဲ့ျပီ။
အေကာင္းပကတိ အတိုင္း ရွိေနတဲ့ အိုးကေတာ့ အျမဲ ေရအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္
သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ကင္းမႈ အေပၚ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ ေနတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး
ခမ်ာမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ အနာအဆာေၾကာင့္ ေရထမ္းသမား ပင္ပန္းရၾကိဳး မနပ္
ျဖစ္ေနတာကို ေတြးေတြးျပီး ရွက္လို႔ မဆံုး၊ ဝမ္းနည္းလို႔ မဆံုး ျဖစ္ေနရတယ္။
ေရထမ္းသမားက ေရအျပည့္ အျမဲ ျဖည့္ျပီး သယ္ခဲ့ေပမဲ့ သူက ေရကို တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ
အိမ္အေရာက္ သယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာကိုး။
အဲ့ဒီလို ခါးသီးတဲ့ ရံွဳးနိမ့္မႈ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ခါးစည္း
ခံခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး ဟာ ဆက္ျပီး သည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
တစ္ေန႔ေတာ့ ျမစ္ေဘးနားမွာ ေရခပ္ ေနတဲ့ ေရထမ္းသမားကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္ အနာအဆာ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ
ရွိေနတဲ့ ဒီ အက္ရာ ကေန ေရအျမဲ ယိုစိမ့္ျပီး က်န္ေနခဲ့လို႔ သခင့္အတြက္ ေရကို
အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္ သယ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕
ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင့္ လုပ္အားေတြ ဆံုးရွံဳးရသလို ပိုျပီးေတာ့လဲ
ပင္ပန္းေနရတယ္။တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းႏိုင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္
အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင္ ပင္ပန္းရက်ိဳး မနပ္ ျဖစ္ရတာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို
အဲ့ဒီအတြက္လဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္လွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အဲ့ဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ေရထမ္းသမားက အက္ေနတဲ့ အိုးကေလး နားလည္ေအာင္ အခုလို
ရွင္းျပပါတယ္။
မင္းရဲ႕ တစ္ျခားဘက္ အျခမ္းမွာ မရွိဘဲ မင္းဘက္ အျခမ္းမွာပဲ ရွိေနတဲ့
ပန္းပင္ေတြကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သတိ မထားမိဘူးလား။ ငါက မင္းရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို
သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းဘက္အျခမ္းမွာ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို က်ဲျပီး စိုက္ခဲ့တယ္။
အိမ္အျပန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး မင္းဆီက က်တဲ့ ေရေတြက အဲ့ဒီ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို
ရွင္သန္ၾကီးထြား ေစခဲ့တာေပါ့။ အခုဆို အဲ့ဒီ ပန္းပင္ေလးေတြက အပြင့္ေတြ
ပြင့္ေပးလို႔ ငါ့ အိမ္အျပန္မွာ သူတို႔ကို ခူးခဲ့ျပီး ပန္းအိုး ထိုးလို႔ ရေနျပီ။
မင္းရဲ့ အက္ရာသာ မရွိခဲ့ရင္ ငါ့အိမ္ကို အခုလို က်က္သေရရွိျပီး လွပေနေအာင္
ဘယ္လို အလွ ဆင္ႏိုင္မလဲ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ အားနည္းခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး
လိုပဲေပါ့။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကို အလြန္တရာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီး ေပးသလို
ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ဆုလာဘ္ေတြလဲ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လို လူစားမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ေကာင္းကြက္ေလးေတြကို ျမင္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္
အျပစ္အနာအဆာ ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ တည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့
ဒါေတြဟာ စိတ္ပ်က္ အားငယ္စရာေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘဝရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈေတြ
ျဖစ္လာမွာပါ။
mail ထဲမွ ျပန္လည္မွ်ေဝျခင္းပါ ...
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
2
comments
ထူးျခားတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား
အားႏြဲ႕သူ မိန္းမသားအမ်ဳိးသမီး ထုတ္ေ၀သူ မ်ားရဲ့ စာအုပ္ ေရာင္းပြဲ တစ္ခု က်င္းပမယ္ ဆုိတဲ့ သတင္း တစ္ပုဒ္ ဂ်ာနယ္ေတြ ထဲမွာ ဖတ္လုိက္မိတယ္။ ဒီသံုးေလး ႏွစ္အတြင္းမွာ အမ်ဳိးသမီး ထုတ္ေ၀သူ ေတြ ႀကိဳးစား ပမ္းစား လႈပ္ရွားတက္ႂကြ ေနၾကတာ ကိုလည္း သတိျပဳမိတယ္။ အင္မတန္မွကို အားရ၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ နယူးစ္၀ိခ္ မဂၢဇင္း ထုတ္ေ၀သူ ကမၻာေက်ာ္ သူေဌးမႀကီး “ကက္သရင္း ဂေရဟမ္” လုိပဲ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရၾကပါေစလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေအာက္ေမ့ ေနမိပါတယ္။
ထူးျခားတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး
ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ အာရွတုိက္ တစ္ခုလံုးမွာရွိၾကတဲ့ တျခား ဘယ္ႏိုင္ငံက အမ်ဳိးသမီးမ်ားနဲ႔မွ မတူတဲ႕ ထူးျခားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အာရွႏုိင္ငံ အားလံုးလုိလုိမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ လူရာသြင္း မခံၾကရပါဘူး။ ဒုတိယ တန္းစား လူသတၲ၀ါမ်ား အျဖစ္ အႏိွမ္ခံေနရာကခ်ည့္ ေနာက္ေဖးခန္းနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွာပဲ ေနခြင့္ ရၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ႏုိင္ငံမ်ားဆုိရင္ မိန္းမမ်ားကို “ကေလး ေမြးတဲ့စက္” ေလာက္ပဲ သေဘာထားၿပီး ကေလးမေမြး ႏိုင္ရင္ ေယာက်္ားက ေနာက္မိန္းမေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ယူေလေတာ့ မယားေနရာက အဆင့္ ေလ်ာက်ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာပဲ အခိုင္းအေစ အျဖစ္ေနၾက ရပါေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမွာဆုိ သမီးမိန္းကေလးေမြးလာ ေမြးၿပီးၿပီးျခင္း သတ္လုိက္တဲ့ ေခတ္ကာလေတြေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ မသတ္လုိ႔ အသက္ရွင္ေနရလည္း ၉ ႏွစ္ ၁၀ႏွစ္သမီး ေရာက္တာနဲ႔ ေဂရွားမယ္ အျဖစ္ ေရာင္းစားခံရတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ဳိး ရွိသလုိ၊ ေယာက်္ား ရွာေပးစားၿပီး ေယာက်္ားအိမ္မွာ အခုိင္းအေစအျဖစ္ ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ဳိးေတြလည္းရွိပါတယ္။
ေသာ့ကိုင္အမ်ဳိးသမီး
ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကေတာ့ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက အိမ္ေထာင္စုရဲ႔ အေရးပါတဲ့ “ေသာ့ကိုင္” ေနရာကို ရရွိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက်္ားက ရသမွ် ေငြကို မိန္းမလက္ထဲ ထည့္လုိက္တာပါ။ မိန္းမကပဲ တစ္အိမ္ေထာင္လံုးရဲ႔ စား၀တ္ေနေရး၊ သာေရးနာေရး၊ ရပ္ေရးရြာေရး အဖံုဖံုကို သင့္သလုိ စီမံခန္႔ခဲြ သြားၾကရပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ား က်ေတာ့ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ “ဒိုးတူေပါင္ဖက္” စီးပြားရွာတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေစ၊ ေတာျဖစ္ေစ ေစ်းသည္ မွန္သမွ် ဟင္းရြက္ကန္စြန္းက အစ အထည္အလိပ္ အလယ္၊ ေရႊထည္ စိန္ထည္အဆံုး အမ်ဳိးသမီးမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေခတ္တုိင္လည္း ေစ်းသည္ အမ်ားစုဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြပါပဲ။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ေရွးပေဒသရာဇ္ေခတ္ေတြမွာ ကတည္းက အာရွႏိုင္ငံေတြ သာမက ဥေရာပႏုိင္ငံေတြမွာပါ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပညာသင္ၾကား ခြင့္မရလို႔ ဘယ္မိန္းမမွ စာမတတ္ၾကပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ရပ္တုိင္း ရြာတုိင္းမွာ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ သားသမီးေတြ လႊတ္ၿပီး “ၾသကာသနဲ႔ နမကၠာရ” ကစၿပီး “ေနာဧကေနာနဲ႔ န၀ေဒြး”အထိ သင္ၾကားတဲ့ ဓေလ့ စ႐ိုက္ရွိတာေၾကာင့္ ေတာေခါင္ေခါင္က အမယ္ႀကီးအုိေတြေတာင္ ႏွစ္ေစာင္တြဲ စာအုပ္ေလာက္ကေတာ့ ဖတ္တတ္တာ ခ်ည္းပါပဲ။
အယူအဆမွားတာေတြ
အဲဒီ ေရွးအစဥ္အလာေတြ အတုိင္း ဒီေခတ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေရွ႕တန္းက ေဆာင္ ရြက္ေနၾက တာမ်ား ၾကားသိ ျမင္ေတြ႔ရတုိင္း ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူ ေနမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား အရြယ္ လူငယ္၊ လံုမငယ္ေတြကို အဂၤလိပ္စကား သင္ၾကားတဲ့ ဆရာ လုပ္လာခဲ့ရာမွာ တခ်ဳိ႔တခ်ဳိ႔ေသာ ေရွး႐ိုး အစဥ္အလာ ေဟာင္းမ်ားရဲ႔ ဖိစီးမႈေအာက္က ေယာက်္ားေလး ေတြေရာ မိန္းကေလး ေတြပါ မလြတ္ မကြၽတ္ႏိုင္ၾက ေသးတာေတြကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ေယာက်္ားဆုိတာ အိမ္ဦးနတ္”ဆုိတဲ့ အစဥ္အလာနဲ႔ “ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ” ဆိုတဲ့ အယူအဆ အမွားမ်ား ျဖစ္တယ္။
အိမ္ဦးနတ္
အယူအဆဟာ ဟိုေရွး ေက်ာက္ေခတ္ ကာလ ေယာက်္ားေတြ ေတာလုိက္ မုဆုိးလုပ္ၿပီး ရွာေဖြ ေကြၽးေမြးတာကို တစ္အိမ္ေထာင္လံုး ေမွ်ာ္ကိုး စားေသာက္ ေနရတဲ့ ေခတ္နဲ႔ေတာ့ ကိုက္ညီမွာပါ။ ဒီေခတ္လုိ အိမ္မွာ ရွိသမွ် အေဖေရာ အေမေရာ၊ သားသမီးေတြပါ အိမ္ရွိ လူကုန္ထြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေခတ္နဲ႔ေတာ့ မအပ္စပ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနကုန္ ေနခန္း အားလံုးပဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ လုပ္ခဲ့ၾက ရတာ မဟုတ္လား။ အိမ္ရဲ႔ နိစၥဓူ၀ တာ၀န္ မွန္သမွ်ကိုလည္း အိမ္သား အားလံုး ခဲြေ၀ တာ၀န္ ယူၾကရမွာေပါ့။ ဒါမွ မိသားစု အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာရာ ေရာက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ အိမ္ေထာင္စု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီလုိ သေဘာထားၿပီး က်င့္သံုး လုပ္ေဆာင္တာ ေတာ္ေတာ္ နည္းပါးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေခတ္ပညာတတ္ ေတြသာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေရွး႐ိုး အယူအဆ မ်ားကိုေတာ့ မစြန္႔ႏိုင္ၾကပါဘူး။
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အလုပ္
မိသားစုတစ္ခုကိုပဲ နမူနာ ထားေျပာပါမယ္။ မနက္ ေစာေစာ ငါးနာရီ ေလာက္ဆုိ အိမ္ရွင္မက အိပ္ရာထရပါၿပီ။ ေစာရင္သာ ေစာမယ္။ ေနာက္က်လုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ မ်က္ႏွာေလး ကမန္းကတန္း သစ္ၿပီး ေစ်းကို ေျပးရပါတယ္။ ေစ်းက ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေယာက်္ားနဲ႔ သားသမီးမ်ား အိပ္ရာက ႏိုးရင္ စားေသာက္ဖုိ႔ မနက္စာ ျပင္ရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္အထိ ေယာက်္ားက အိပ္ရာ မထေသးပါဘူး။ မိန္းမကေတာ့ မနက္စာျပင္ၿပီးတာနဲ့ မီးေမႊးရ၊ ထမင္းအိုး တည္ရ လုပ္ပါတယ္။ မီးေမႊးရင္းပဲ မနက္စာကို အျမန္ ၿပီးေစလုိက္ရပါတယ္။ ထမင္းအိုးတည္ ၿပီးတာနဲ႔ ဟင္းအိုးဆက္ျပင္ ရပါတယ္။ ဒါမွ ကေလးေတြ ေက်ာင္းသြား အမီ၊ လူႀကီးေတြ ႐ံုးသြား အမီ ထမင္းခ်ဳိင့္ အသင့္ ျဖစ္ႏုိင္တာပါ။ မိန္းမ ထမင္းအိုးငွဲ႔ၿပီး ဟင္းအိုး မီးဖိုေပၚ ေရာက္ခ်ိန္က်မွ ေယာက်္ားက အိပ္ရာထပါတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးတာနဲ႔ လက္ဖက္ ရည္စားပြဲမွာ ထုိင္ၿပီး စားေသာက္ပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ဂ်ာနယ္ ထုိင္ဖတ္ရင္ဖတ္၊ တီဗီထိုင္ ၾကည့္ရင္ ၾကည့္ေပါ့။ မိန္းမက ေရမိုးခ်ဳိးၿပီးလုိ႔ ထမင္းခ်ဳိင့္ျပင္သံၾကားမွ သူက ေရထ ခ်ဳိးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မိန္းမ အသင့္တည္တဲ့ ထမင္းခ်ဳိင့္ေလး ဆဲြၿပီး ႐ံုးသြားပါတယ္။ မိန္းမ ေစ်းသြားေနခိုက္မွာ ေရေႏြးအိုးေလး ျဖစ္ေစ၊ ထမင္းအိုးေလး ျဖစ္ေစ တည္ထားေပးတဲ့ ေယာက်္ား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ေတြ႔ဖူးပါသလဲ။
ဘာသိဘာသာ ေယာက်္ားသား
ညေနက်ေတာ့လည္း မိန္းမကသာ ႐ံုးဆင္းတာနဲ႔ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ အိမ္ျပန္တာ။ အိမ္ျပန္တာေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ျပန္တာ မဟုတ္ဘူး။ ႐ံုးနား၀န္းက်င္မွာ ေရာင္းေလ့ ရွိတဲ့ ေစ်းသည္ေတြဆီက ၀ယ္ရ ျခမ္းရ ေသးတာ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကေလးေက်ာင္း ႀကိဳတာ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရေသးတာ။ အိမ္ျပန္ ေရာက္တာနဲ႔ ႐ံုးက ပါလာတဲ့ ျခင္းကေလးခ်ၿပီး ခ်က္ေရး ျပဳတ္ေရး လုပ္ရေတာ့တာပါ။ ေယာက်္ား ေတြကေတာ့ အိမ္ကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ျပန္ခဲပါတယ္။ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တာ၊ အရက္ဆုိင္ ၀င္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဘာလံုးပဲြ သြားတာဆုိတာ မ်ဳိးေတြ လုပ္ေလ့ ရွိၿပီး ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္မွပဲ အိမ္ေရာက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး မိန္းမ အသင့္ ျပင္ထားတဲ့ ထမင္း၀ိုင္း ၀င္ထုိင္။ ၿပီးေတာ့ တီဗီေရွ႕ေရာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ စာတစ္အုပ္နဲ႔ ဘာသိဘာသာ ေနလုိက္ပါေတာ့တယ္။ မိန္းမျဖစ္သူကေတာ့ တစ္အိမ္လံုး စားေသာက္ထားတာေတြ ရွင္းလင္း ေဆးေၾကာၿပီးမွ ေရမိုးခ်ဳိး ရပါတယ္။ ေရခ်ဳိးၿပီးလို႔ တီဗီေရွ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္ရၿပီ မထင္နဲ႔။ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္း၀တ္ဖို႔၊ ႐ံုးသမားေတြ ႐ံုး၀တ္ဖုိ႔ မီးပူ တိုက္ရေသးတာ။ မီးပူ တုိက္ရင္း ကေလးေတြ စာသင္ဖုိ႔ လုိရင္ သင္ရပါေသးတယ္။
လင္ေယာက်္ားအခြင့္အေရးလား
အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို ေယာက်္ားေတြ မလုပ္ရဘူးလို႔ ဘယ္ေက်ာင္း ဘယ္တကၠသိုလ္ကမွ သင္မေပးလုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားမ်ား ကေတာ့ ဒါကိုပဲ“လင္ေယာက်္ား အခြင့္အေရး” အျဖစ္ ကုလသမဂၢက ျပ႒ာန္း ေပးထားတယ္လို႔ ယူဆ ထားၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႔။ ဘယ္ေတာ့မွ ကူလုပ္တယ္ မရွိၾကပါဘူး။ မိန္းမ နထုိင္မေကာင္းျဖစ္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ မိန္းမရဲ့ အ၀တ္အစား ေလွ်ာ္ေပးတဲ့ ေယာက်္ား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဖူးပါသလဲ။ အိမ္ကို ၾကမ္းမွန္မွန္ တုိက္ေပးတဲ့ ေယာက်္ားမ်ဳိးေကာ ရွိပါရဲ႕လား။ ရွိတယ္ဆုိလည္း တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ဆုိၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထုိင္ေနၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ အိမ္ဦးနတ္ဆုိတာ အိမ္ေထာင္စု အတြက္ အဓိကေငြရွာသူ (Bread Winner) ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ မိန္းမေတြက ေငြရွာေပးေနရင္ မိန္းမေတြကိုလည္း အိမ္ဦးနတ္လို႔ မသတ္မွတ္ သင့္ဘူးလား။
မိေအးႏွစ္ခါနာ
အခုေတာ့ မိန္းမေတြဟာ အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လုပ္လုပ္၊ ေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ ရွာရွာ၊ အိမ္ဦးခန္းမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထုိင္ႏုိင္ဖို႔ ေ၀းစြ၊ အိမ္သာထဲေတာင္ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ၀င္ႏုိင္ ရွာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ရွင္မ၊ အိမ္ရွင္မလုိ႔သာ ေခၚေနၾကတာ တကယ္ေတာ့ ဒီေခတ္မိန္းမ မ်ားဟာ အိမ္သာကိုေတာင္ ပိုင္စိုးႏုိင္ျခင္း မရွိပါဘူး။ စကားလံုး ၾကမ္းတာကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ ဒီေခတ္ မိန္းမသားမ်ားဟာ တကယ္ေတာ့ “ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အိမ္ေဖာ္မႀကီး”ေတြ သာသာပါပဲ။ အိမ္အကူတုိ့၊ အိမ္ေဖာ္တို႔ကမွ စားၿပီးေသာက္ၿပီး လခ အသားတင္ ရၾကေသးတယ္။ အိမ္ရွင္မေခၚ အိမ္ေဖာ္ေတြကေတာ့ လခတစ္ျပားမွ မရတဲ့ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းမို႔ “ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အိမ္ေဖာ္မႀကီး”လုိ႔ ေခၚလုိက္တာပါ။ သူတုိ႔ ခမ်ာမွာ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ မွန္သမွ် သိမ္းႀကံဳး လုပ္ရတဲ့ အတြက္ ပိုက္ဆံ မရ႐ံုသာမက ကိုယ္ကေတာင္ ပိုက္ဆံ ရွာၿပီး ေပးရပါေသးတယ္။ တကယ့္ကို မိေအး ႏွစ္ခါနာဘ၀ပါ။ ဒီဘ၀က လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အတြက္ဆုိရင္ ေယာက်္ားေတြရဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကို ျပဳျပင္႐ံု တစ္ခုတည္းနဲ႔ မရပါဘူး။ မိန္းမေတြပါ ျပဳျပင္ဖို႔ လုိပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ရတာဟာ ကံမေကာင္း အေၾကာင္း မလွလုိ႔ မိန္းမ ျဖစ္လာရျခင္းရဲ႔ မေရွာင္ လဲႊႏုိင္တဲ့ အျဖစ္ပဲလို႔ သေဘာပိုက္ၿပီး “ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အိမ္ေဖာ္မႀကီး” အျဖစ္ေနရတဲ့ ဘ၀ကိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံေနၾကပါေတာ့တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကိုယ္တုိင္က လက္ခံေနသေရြ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိေအးႏွစ္ခါနာ မျဖစ္ခ်င္ရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကိုယ္တုိင္ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ေယာက်္ားေကာင္းရေရး
ဒီလုိ အမ်ဳိးသမီး မိေအးႏွစ္ခါ ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း မ်ားစြာထဲမွာ ေရွးအစဥ္ အဆက္က လက္ကိုင္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ “ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ” အယူအဆလည္း အဓိကေနရာက ပါမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေရွးပေ၀သဏီကေတာ့ အထက္မွာ ေရးခဲ့သလုိပဲ အမ်ဳိးသမီးေတြ အိမ္ျပင္ ထြက္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာဖုိ႔ မလုိၾကဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနၿပီး “အိမ္တြင္းမႈလုပ္ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ” ေနၾကရတာေပါ့။ အဲဒီေခတ္ အခါကေတာ့ မိန္းမတုိင္း အဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး လိုအပ္ခ်က္ဟာ တစ္သက္လံုး မွီခို အားကိုးႏိုင္တဲ့ “ေယာက်္ားေကာင္း” ရရွိေရး ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေယာက်္ားမ်ား အႀကိဳက္ အခ်က္အျပဳတ္၊ အခ်ဳပ္အလုပ္၊ ဇာထိုးပန္းထိုးစတဲ့ အိမ္တြင္းမႈ အလုပ္ေတြ ကြၽမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ၿပီး “စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္း” လုပ္ႏိုင္ဖို႔ လုိပါတယ္။သမီး မိန္းကေလးမ်ားကို အဲဒီ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ မိခင္မ်ားက ရင္အုပ္မကြာ ထားၿပီး သင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အိမ္တြင္းမႈ ပညာေတြသာမက သြားတာ လာတာ ေနတာ ထုိင္တာ ေျပာတာ ဆုိတာက အစ လူတကာ ခ်ီးမြမ္းေလာက္ေအာင္ျဖစ္ဖုိ႔ သြန္သင္ ဆံုးမၾကပါတယ္။ “ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋတစ္သန္း” တို႔၊ “ဗုိင္းေကာင္း ေက်ာက္ဖိ”တို႔၊ “ေယာက်္ားတို႔ ဘုန္းလက္႐ံုး၊ မိန္းမတို႔ ဘုန္းဆံထံုး” တို႔ဆိုတဲ့ စကားေတြဟာ အဲဒီေခတ္အခါက အေမတုိင္းရဲ႔ လက္သံုးစကား ျဖစ္ပါတယ္။
ျပားျပား၀ပ္စိတ္ဓာတ္
အခုေတာင္ တခ်ဳိ႔အေမမ်ားက အဲဒီ အတုိင္း သမီးမ်ားကို သြန္သင္ဆံုးမတာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္ လာသလဲ ဆုိေတာ့ မႏၱေလးကို အလုပ္ေျပာင္းရတာ ကိုတစ္ေယာက္တည္း မသြားရဲတဲ့ တကၠသိုလ္ ဆရာမ၊ စစ္ေတြကို ေျပာင္းရလုိ႔ ဆုိၿပီး အလုပ္က ထြက္လုိက္တဲ့ ဆရာ၀န္မ၊ ေရလမ္းမုိ႔ စိတ္မခ်လုိ႔ ဆုိၿပီး အေမက မလႊတ္လို႔ တစ္ေက်ာင္းလံုး သန္လ်င္ အေပ်ာ္ခရီးထြက္တာ မလုိက္ရတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနတုန္းက အမ်ားႀကီး ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ယဥ္ေက်း ႏူးည့ံ သိမ္ေမြ႔တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိမ္ေမြ႔လြန္ၿပီး လူေတာ မတိုးရဲတာကေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ဒီေခတ္ႀကီးက မိန္းကေလးေတြလည္း ဘတ္စ္ကားတုိးစီးၿပီး ေက်ာင္းသြား အလုပ္သြားလုပ္ၾကရတာ မဟုတ္လား။ ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋတစ္သန္း လုပ္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ဗုိင္းေကာင္းေစဖုိ႔ ေက်ာက္ဖိတာဆုိေပမယ့္ အဖိလြန္ရင္ေတာ့ ျပားသြားပါလိမ့္မယ္။ ျပားျပား၀ပ္ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးနဲ႔ ကမၻာကို ရင္ေဘာင္တန္းဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ကမၻာတစ္၀က္ရြက္ထားသူ
ကမၻာႀကီးရဲ႔ လူဦးေရ ထက္၀က္ဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ျဖစ္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ လုပ္အား မပါဘဲနဲ႔ ကမၻာႀကီးဟာ ပံုမွန္ လည္ပတ္ မေနႏုိင္ပါဘူး။ “အားႏြဲ႔တဲ့ မိန္းမ သား” ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုယ္တုိင္က ေဖ်ာက္ပစ္ဖုိ့ လုိပါ တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း လေပၚတက္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ မိန္းမဆုိတာ ေယာက်္ားေတြရဲ႔ အလုပ္အေကြၽး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္လုိ ေယာက်္ားေတြ အလုိက် ျပဳစုေပးဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ “ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္” ဆုိတဲ့ ေရွးျမန္မာ စကားအတုိင္း တာ၀န္ မွန္သမွ် ေယာက်္ား မိန္းမအတူ ခဲြေ၀ ထမ္းေဆာင္ၾကရမွာပါ။ ေယာက်္ားေတြကလည္း “အိမ္ဦး နတ္ႀကီး” ေနရာက ေနၿပီး ”ေပၚေၾကာ့” ေနခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ကမၻာတစ္၀က္ကို ထမ္းရြက္ထားသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို ေမ့မထားၾကဖို႔ လိုေၾကာင္း သတိေပး ႏိႈးေဆာ္လုိက္ပါတယ္။
ေပးပို ့လာသူ ညီမငယ္အား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏
ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)
***************
အရွင္ဓမၼပီယ (ဓမၼာစရိယ)
သက္ေတာ္ (၂၄)ႏွစ္
၀ါေတာ္ (၄)၀ါ
ကေလာင္အမည္ – သက်ေသြး
(၁၈.၉.၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။)
သက္ေတာ္ (၂၄)ႏွစ္
၀ါေတာ္ (၄)၀ါ
ကေလာင္အမည္ – သက်ေသြး
(၁၈.၉.၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။)
------------------------------
ေက်ာင္း၀န္းေထာင့္ရွိ အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူသည္ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ အလ်ဥ္းၿဖစ္မသြားခဲ့ပါ။ တကယ္ဆို ေန၀င္ခါစ သည္အခ်ိန္ေလးသည္ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ၿဖစ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္ သူေၾကာက္လန္ ့စိတ္ ျဖစ္မသြားခဲ့ပါ။
ဂူမ်က္နွာၿပင္တြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ စာေၾကာင္းေလးမ်ားက ေၾကာက္လန္႔စိတ္ေနရာကို အစားထိုး၀င္သြားေလလားမသိ။ ၿပီးေတာ့ အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေပၚတြင္ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏” ဟူေသာ စာသားေလးကိုလည္း ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။ သူသည္ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ထက္ စိတ္၀င္စားသည့္စိတ္က ပိုမ်ားသြားသည္။
သူသည္ သည္ၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ညတရားေဟာဖို႔ ေန႔လည္(၃)နာရီခြဲေလာက္ကမွ ေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ သည္ျမိဳ ့ကေလးသည္ သူ ့အတြက္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ဖူးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။။
တရားပြဲက ည(၇)နာရီမွ စမွဆိုေတာ့ အခ်ိန္ရေသးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေအာက္သုိ႔ဆင္းခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းၿဖင့္ သည္ေနရာကေလးသို႔ သူေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
အသက္၂၄ႏွစ္ဆိုတာ ေလာကမွာေနလို႔ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ေလး။ ဘာၿဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးတဲ့ဦးဇင္းေလးတဲ့။ ျပီးေတာ့ စာေရးသည္ဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ပို၍ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္သြားသည္။ ကို ‘သက်ေသြး’ ဆိုသည့္ကေလာင္နာမည္ေလးကို မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕တြင္ တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စေတာ့ ေတြ႕ဖူးသည္၊ မ်ားမ်ားေတာ့မေတြ႕ဖူး။ သူမဖတ္ၿဖစ္သည့္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးေနတာလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္။
သူ႕အသက္ႏွင့္တြက္လွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုငယ္ေသာ ဦးဇင္းေလး။ စာေပေလာကအတြက္ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုးရႈံးသြားသလို သာသနာအတြက္လည္း ရဟန္းတစ္ပါး ဆံုးရႈံးသြားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္ ေန႔စြဲကိုၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ်မၾကာေသး။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။ အုတ္ဂူေလးပင္ သစ္သစ္လြင္လြင္ရွိေနဆဲ။ သူသည္ ၂၄ႏွစ္အရြယ္တုန္းက စာေတြေရးေနခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာစရိယတန္းအတြက္ စာေတြလည္းက်က္ေနခဲ့သည္။ အုတ္ဂူထဲက ဦးဇင္းေလးလည္း သည္အတိုင္းသာ ၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။
သူသည္ ညေနခင္းမ်ားစြာကို ပံုစံမ်ိဳးစံုၿဖင့္ ၿဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါသည္။ အၿပံဳးႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အမုန္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အလြမ္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အေမာႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။၊ အေပ်ာ္ ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ သည္ညေနခင္းေလးကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ ၿဖတ္သန္းေနတာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
သူသည္ ပင့္သက္ကို႐ိႈက္ရင္း အုတ္ဂူနားဆီသို ့တိုးသြားမိသည္။ အုတ္ဂူေလးကို လက္ႏွင့္ထိလိုက္ေတာ့ ၾကမ္းရွရွ အဂၤေတသားသည္ သူ၏ႏွလံုးသားကို လာ၍ထိသေယာင္၊ ထိလက္စလက္ကို ခ်က္ခ်င္းမရုပ္မိ။
ဘာၿဖစ္လို႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားပါလိမ့္…….. တစ္ခုခုမ်ားၿဖစ္ခဲ့လို႔လား…။
သူေတြးေနဆဲမွာပင္ သူ႔ေနာက္မွ ေၿခသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သည္ေက်ာင္းတိုက္၏ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္၊ သက္ေတာ္(၈၀)ခန္႔ရွိၿပီ ၿဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေတာင္ေ၀ွးကို အားၿပဳထားသည္။ မ်က္မွန္ထူထူ၊ သကၤန္းအညိဳေရာင္ရင့္ရင့္ႏွင့္ ဇရာ၏လကၡဏာကို ၿပေနေသာ္လည္း ဆရာေတာ္တစ္ပါးအၿဖစ္ ပို၍သပၸာယၿဖစ္ေနပါသည္။
ဆရာေတာ္ သူ ့အနားေရာက္လာေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးလိုက္သည္။
‘ဦးဇင္းေလးက အုတ္ဂူေလးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္၀င္စားေနပံုရတယ္’
‘မွန္ပါဘုရား’
‘ဒီအေၾကာင္းေတြကို တပည့္ေတာာ္ ဘယ္သူ႔မွလည္း ေၿပာၿပ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေၿပာမၿပမိေအာင္လည္း သတိထားပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးကေတာ့ စားလည္းေရး တရားလည္းေဟာေတာ့ အမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံေနရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ေၿပာၿပခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့သူက ဦးဇင္းေလးလိုပဲ စာေရးတယ္၊ စာေရးဆရာသိပ္ၿဖစ္ခ်င္တာ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဆယ့္ေလးငါးပုဒ္ေတာ့ ပါဖူးတယ္’
‘ေၿပာပါဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ဂူေလးကိုၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္၀င္စားေနပါတယ္ဘုရား’
‘ဒီဦးဇင္းေလးက ဒီၿမိဳ႕ကပဲ၊ မိဘေတြကလည္း အေတာ္အသင့္ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ပဲ အေၿခခံစာေတြသင္ေပး၊ တပည့္ေတာ္ပဲ မႏၱေလးကစာသင္တိုက္ကို ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးခဲ့ရတာ၊ ဟိုတစ္ႏွစ္ကပဲ ဓမၼာစရိယတန္းမွာ သီလကၡန္တစ္က်မ္းေအာင္လို႔ဆိုၿပီ
အားလံုးက ၀ိုင္းၾကဥ္ထားေတာ့ ဦးဇင္းေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အထီးက်န္လာပံုရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို သြားေလွ်ာက္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္က ခ်က္ခ်င္းသံဃာကုန္ေခၚၿပီး ၾသ၀ါဒေပးတယ္။ တပ္အပ္မၿမင္ဘဲနဲ႔ မစြပ္စြဲဖို႔ေပါ့ေလ။ သံဃာၾကားထဲမွာ ဦးဇင္းေလးက လူးလွိမ့္ငိုေနတယ္တဲ့။ သူမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းလည္း က်ိန္ၿပီးေၿပာတယ္တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ဇာတိၿဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ဒီေက်ာင္းကိုၿပန္ေ
‘အို’ သူ႔ႏႈတ္မွ အသံထြက္သည္အထိ အ့ံၾသသြားပါသည္။ ဆရာေတာ္က စကားဆက္သည္။
‘ပ်ံလြန္ေတာ္မူေတာ့ သကၤန္းၾကားထဲမွာ စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေတြ႔ရတယ္။ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏။” တဲ့။ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း သူဘာေတြၿဖစ္လာခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း မသိရဘူး၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလည္း စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ သူ႔အေမဆိုတာကေတာ့ ေၿပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ အခုဆိုပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုပါေတာ့’
‘အဲဒီဦးဇင္းေလးက သကၤန္းကို တကယ္ေကာယူမိလို႔လားဘုရား’
‘အဲဒါေၿပာမလို႔ပဲ….. ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး သံုးလေလာက္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းတစ္ပါးေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာတဲ့....သူ ့သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းဆီက စကားၾကားရေတာ့မွ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရတယ္။ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ဦးဇင္းေလးက သကၤန္းေပ်ာက္သြားတာေတာ့ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာပဲ။ ၿဖစ္ပံုက အဲဒီဦးဇင္းေလးက ဆြမ္းခံႀကြေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက ေတာကေရာက္လာတယ္တဲ့။ မႏၱေလးကို ပစၥည္းလာ၀ယ္တာတဲ့၊ ေသတၱာေပၚမွာ သရီးရိုင္ဖယ္သကၤန္းကို ေတြ႔သြားၿပီး သေဘာက်တာနဲ႔ တူလည္းၿဖစ္၊ တပည့္လည္းၿဖစ္ေနတာနဲ႔ မေၿပာပဲ ယူသြားလိုက္တယ္။ ဘူတာကို ခ်က္ခ်င္းဆင္းရတာဆိုေတာ့ ယူသြားတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔မွလည္း ေျပာခ်ိန္မရေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ အၿဖစ္မွန္ကို ဘယ္သူမွမသိၾကေတာ့ ၿပႆနာၿဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။
ေနာက္ တပည့္ေတာ္ တပည့္ဦးဇင္းေလး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္လေလာက္ေနမွ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ ဦးဇင္းေလးက သူ႔ရြာၿပန္မွ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက သူသကၤန္းယူသြားတဲ့ အေၾကာင္းေၿပာျပတာတဲ့၊ အၿဖစ္မွန္ကို သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးကလြန္ကုန္ၿပီ။
တစ္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းဟာ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအထိ ဆံုးရံႈးသြားရတယ္။
တပည့္ေတာ္ အသက္ ရွစ္ဆယ္နီးေနပါျပီ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုကိစၥကို အသက္အရြယ္အရ တရားနဲ ့ေျဖလို ့ရပါတယ္။ ဒီဦးဇင္းေလးကိစၥက်ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကိုယ္တိုင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ
ဆရာေတာ္က ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္ရလို ့ထင္သည္။ သည္မွာပင္ စကားကို ရပ္ထားသည္။ စကားက သည္မွာတင္ မဆံုးသင့္ေသးပါ။ သည့္အတြက္ သူကပဲ စကားစလိုက္ရသည္။
“ဆရာေတာ္ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ အထင္ေတာ့ ဦးဇင္းေလးအေနနဲ ့ ဒီနည္းနဲ ့မေျဖရွင္းဘဲ တျခားနည္းတစ္ခုခုနဲ ့ ေျဖရွင္းဖို ့ေကာင္းတယ္ဘုရား။ ေျဖရွင္းနည္း မွားသြားတယ္ ထင္တယ္ဘုရား။”
”အင္း...ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းေလးရယ္...၀ဇီရဗုဒၶိဋီကာမ
ေယဘုေယ်န ဟိ သတၱာနံ၊ ၀ိနာေသ ပစၥဳပ႒ိေတ။
အနေယာနယ ရူေပန၊ ဗုဒၶိမာဂမၼတိဌတိ။ တဲ့
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “သတၱ၀ါေတြဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ နည္းဆိုးနည္းမွားဟာ နည္းမွန္ဟန္ေဆာင္ျပီး စိတ္မွာ ထင္လာတတ္တယ္” တဲ့။ တကယ္ေတာ့...လူဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ ဘာနဲ ့မွ ကာကြယ္လို ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ကဲ...ကဲ....ဦးဇင္းေလးလည္း တရားေဟာရဦးမယ္။ ၾကြေတာ့...ၾကြေတာ့။”
“မွန္ပါဘုရား”
သူ ဆရာေတာ္ကုိလက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးရင္း နားေနေဆာင္သို႔ၿပန္ခဲ့သည္။ လွမ္းရသည့္ ေၿခလွမ္းေတြက သိပ္မသြက္ခ်င္၊ ေလးတြဲ႔ဖင့္ေႏွးေနသည္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ သူ႔တပည့္ ဦးဇင္းေလး လဲေလ်ာင္းရာ အုတ္ဂူေလးနားမွာပဲ ရပ္က်န္ခဲ့သည္။
တစ္ထြာေလာက္ရွိေသာ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို သူေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပါသည္။ ၿပီးေတာ့မုန္းခ်င္စိတ္လည္း ေပါက္သြားပါသည္။
ၿမတ္စြာဘုရားလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ နပိုလီယန္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဟစ္တလာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ မာသာထရီဇာ လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဘင္လာဒင္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။
ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ မၾကာခင္ၿပာၿဖစ္ရဦးမည္။ ၿပာမၿဖစ္ခင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအေနႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးေတြဖန္တီးေနဦးမည္။ ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ပင္ သူက်င္လည္ရာ၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ အျမင့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အနိမ့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အေမွာင္ထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ အလင္းထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ အၿဖဴအမည္း ကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးႏိုင္ပါသည္။
လွ်ာတစ္ေခ်ာင္သည္ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေကာ ဇာတ္သိမ္းသြားျပီဟု ဆိုနိဳင္ပါမည္လား။
ဗုဒၶဘာသာ၏ အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာ ရွိသည္ပဲေလ။ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးအရ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျပဳမူေျပာဆိုခဲ့ေသာ အမူအရာတို ့သည္ ကမၼသတၱိတစ္ခုအေနႏွင့္ ဟိုဘက္ဘ၀အထိ ပါသြားပါလိမ့္မည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဘာမွ အယူခံခြင့္မရွိေတာ့။ သတၱိအားေလ်ာ္စြာ သုဂတိ၊ ဒုဂၢတိ တစ္ခုခုက အသင့္ၾကိဳေနပါလိမ့္မည္။
ျပာမျဖစ္ခင္ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အမွီျပဳျပီး တမလြန္၏ သုဂတိ ဒုဂၢတိကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ရွိေနေသးသည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္နိဳင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ည(၇)နာရီ ထိုးလွ်င္ပင္ သူလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳရပါဦးမည္။ သည္ေတာ့လည္း သူ၏လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ရျပန္ပါသည္။
ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ
ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္းျမိဳ ့နယ္
ပရိယတၱိသာသနာႏုဂၢဟအသင္း
ေရႊရတုအထိမ္းအမွတ္မဂၢဇင္း (၁၃၁၆-၁၃၆၆)
သို ့ေသာ္ သူေၾကာက္လန္ ့စိတ္ ျဖစ္မသြားခဲ့ပါ။
ဂူမ်က္နွာၿပင္တြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ စာေၾကာင္းေလးမ်ားက ေၾကာက္လန္႔စိတ္ေနရာကို အစားထိုး၀င္သြားေလလားမသိ။ ၿပီးေတာ့ အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေပၚတြင္ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏” ဟူေသာ စာသားေလးကိုလည္း ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။ သူသည္ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ထက္ စိတ္၀င္စားသည့္စိတ္က ပိုမ်ားသြားသည္။
သူသည္ သည္ၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ညတရားေဟာဖို႔ ေန႔လည္(၃)နာရီခြဲေလာက္ကမွ ေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ သည္ျမိဳ ့ကေလးသည္ သူ ့အတြက္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ဖူးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။။
တရားပြဲက ည(၇)နာရီမွ စမွဆိုေတာ့ အခ်ိန္ရေသးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေအာက္သုိ႔ဆင္းခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းၿဖင့္ သည္ေနရာကေလးသို႔ သူေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
အသက္၂၄ႏွစ္ဆိုတာ ေလာကမွာေနလို႔ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ေလး။ ဘာၿဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးတဲ့ဦးဇင္းေလးတဲ့။ ျပီးေတာ့ စာေရးသည္ဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ပို၍ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္သြားသည္။ ကို ‘သက်ေသြး’ ဆိုသည့္ကေလာင္နာမည္ေလးကို မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕တြင္ တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စေတာ့ ေတြ႕ဖူးသည္၊ မ်ားမ်ားေတာ့မေတြ႕ဖူး။ သူမဖတ္ၿဖစ္သည့္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးေနတာလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္။
သူ႕အသက္ႏွင့္တြက္လွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုငယ္ေသာ ဦးဇင္းေလး။ စာေပေလာကအတြက္ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုးရႈံးသြားသလို သာသနာအတြက္လည္း ရဟန္းတစ္ပါး ဆံုးရႈံးသြားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္ ေန႔စြဲကိုၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ်မၾကာေသး။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။ အုတ္ဂူေလးပင္ သစ္သစ္လြင္လြင္ရွိေနဆဲ။ သူသည္ ၂၄ႏွစ္အရြယ္တုန္းက စာေတြေရးေနခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာစရိယတန္းအတြက္ စာေတြလည္းက်က္ေနခဲ့သည္။ အုတ္ဂူထဲက ဦးဇင္းေလးလည္း သည္အတိုင္းသာ ၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။
သူသည္ ညေနခင္းမ်ားစြာကို ပံုစံမ်ိဳးစံုၿဖင့္ ၿဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါသည္။ အၿပံဳးႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အမုန္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အလြမ္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အေမာႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။၊ အေပ်ာ္ ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ သည္ညေနခင္းေလးကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ ၿဖတ္သန္းေနတာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
သူသည္ ပင့္သက္ကို႐ိႈက္ရင္း အုတ္ဂူနားဆီသို ့တိုးသြားမိသည္။ အုတ္ဂူေလးကို လက္ႏွင့္ထိလိုက္ေတာ့ ၾကမ္းရွရွ အဂၤေတသားသည္ သူ၏ႏွလံုးသားကို လာ၍ထိသေယာင္၊ ထိလက္စလက္ကို ခ်က္ခ်င္းမရုပ္မိ။
ဘာၿဖစ္လို႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားပါလိမ့္…….. တစ္ခုခုမ်ားၿဖစ္ခဲ့လို႔လား…။
သူေတြးေနဆဲမွာပင္ သူ႔ေနာက္မွ ေၿခသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သည္ေက်ာင္းတိုက္၏ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္၊ သက္ေတာ္(၈၀)ခန္႔ရွိၿပီ ၿဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေတာင္ေ၀ွးကို အားၿပဳထားသည္။ မ်က္မွန္ထူထူ၊ သကၤန္းအညိဳေရာင္ရင့္ရင့္ႏွင့္ ဇရာ၏လကၡဏာကို ၿပေနေသာ္လည္း ဆရာေတာ္တစ္ပါးအၿဖစ္ ပို၍သပၸာယၿဖစ္ေနပါသည္။
ဆရာေတာ္ သူ ့အနားေရာက္လာေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးလိုက္သည္။
‘ဦးဇင္းေလးက အုတ္ဂူေလးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္၀င္စားေနပံုရတယ္’
‘မွန္ပါဘုရား’
‘ဒီအေၾကာင္းေတြကို တပည့္ေတာာ္ ဘယ္သူ႔မွလည္း ေၿပာၿပ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေၿပာမၿပမိေအာင္လည္း သတိထားပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးကေတာ့ စားလည္းေရး တရားလည္းေဟာေတာ့ အမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံေနရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ေၿပာၿပခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့သူက ဦးဇင္းေလးလိုပဲ စာေရးတယ္၊ စာေရးဆရာသိပ္ၿဖစ္ခ်င္တာ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဆယ့္ေလးငါးပုဒ္ေတာ့ ပါဖူးတယ္’
‘ေၿပာပါဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ဂူေလးကိုၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္၀င္စားေနပါတယ္ဘုရား’
‘ဒီဦးဇင္းေလးက ဒီၿမိဳ႕ကပဲ၊ မိဘေတြကလည္း အေတာ္အသင့္ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ပဲ အေၿခခံစာေတြသင္ေပး၊ တပည့္ေတာ္ပဲ မႏၱေလးကစာသင္တိုက္ကို ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးခဲ့ရတာ၊ ဟိုတစ္ႏွစ္ကပဲ ဓမၼာစရိယတန္းမွာ သီလကၡန္တစ္က်မ္းေအာင္လို႔ဆိုၿပီ
အားလံုးက ၀ိုင္းၾကဥ္ထားေတာ့ ဦးဇင္းေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အထီးက်န္လာပံုရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို သြားေလွ်ာက္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္က ခ်က္ခ်င္းသံဃာကုန္ေခၚၿပီး ၾသ၀ါဒေပးတယ္။ တပ္အပ္မၿမင္ဘဲနဲ႔ မစြပ္စြဲဖို႔ေပါ့ေလ။ သံဃာၾကားထဲမွာ ဦးဇင္းေလးက လူးလွိမ့္ငိုေနတယ္တဲ့။ သူမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းလည္း က်ိန္ၿပီးေၿပာတယ္တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ဇာတိၿဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ဒီေက်ာင္းကိုၿပန္ေ
‘အို’ သူ႔ႏႈတ္မွ အသံထြက္သည္အထိ အ့ံၾသသြားပါသည္။ ဆရာေတာ္က စကားဆက္သည္။
‘ပ်ံလြန္ေတာ္မူေတာ့ သကၤန္းၾကားထဲမွာ စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေတြ႔ရတယ္။ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏။” တဲ့။ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း သူဘာေတြၿဖစ္လာခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း မသိရဘူး၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလည္း စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ သူ႔အေမဆိုတာကေတာ့ ေၿပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ အခုဆိုပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုပါေတာ့’
‘အဲဒီဦးဇင္းေလးက သကၤန္းကို တကယ္ေကာယူမိလို႔လားဘုရား’
‘အဲဒါေၿပာမလို႔ပဲ….. ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး သံုးလေလာက္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းတစ္ပါးေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာတဲ့....သူ ့သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းဆီက စကားၾကားရေတာ့မွ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရတယ္။ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ဦးဇင္းေလးက သကၤန္းေပ်ာက္သြားတာေတာ့ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာပဲ။ ၿဖစ္ပံုက အဲဒီဦးဇင္းေလးက ဆြမ္းခံႀကြေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက ေတာကေရာက္လာတယ္တဲ့။ မႏၱေလးကို ပစၥည္းလာ၀ယ္တာတဲ့၊ ေသတၱာေပၚမွာ သရီးရိုင္ဖယ္သကၤန္းကို ေတြ႔သြားၿပီး သေဘာက်တာနဲ႔ တူလည္းၿဖစ္၊ တပည့္လည္းၿဖစ္ေနတာနဲ႔ မေၿပာပဲ ယူသြားလိုက္တယ္။ ဘူတာကို ခ်က္ခ်င္းဆင္းရတာဆိုေတာ့ ယူသြားတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔မွလည္း ေျပာခ်ိန္မရေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ အၿဖစ္မွန္ကို ဘယ္သူမွမသိၾကေတာ့ ၿပႆနာၿဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။
ေနာက္ တပည့္ေတာ္ တပည့္ဦးဇင္းေလး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္လေလာက္ေနမွ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ ဦးဇင္းေလးက သူ႔ရြာၿပန္မွ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက သူသကၤန္းယူသြားတဲ့ အေၾကာင္းေၿပာျပတာတဲ့၊ အၿဖစ္မွန္ကို သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးကလြန္ကုန္ၿပီ။
တစ္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းဟာ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအထိ ဆံုးရံႈးသြားရတယ္။
တပည့္ေတာ္ အသက္ ရွစ္ဆယ္နီးေနပါျပီ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုကိစၥကို အသက္အရြယ္အရ တရားနဲ ့ေျဖလို ့ရပါတယ္။ ဒီဦးဇင္းေလးကိစၥက်ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကိုယ္တိုင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ
ဆရာေတာ္က ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္ရလို ့ထင္သည္။ သည္မွာပင္ စကားကို ရပ္ထားသည္။ စကားက သည္မွာတင္ မဆံုးသင့္ေသးပါ။ သည့္အတြက္ သူကပဲ စကားစလိုက္ရသည္။
“ဆရာေတာ္ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ အထင္ေတာ့ ဦးဇင္းေလးအေနနဲ ့ ဒီနည္းနဲ ့မေျဖရွင္းဘဲ တျခားနည္းတစ္ခုခုနဲ ့ ေျဖရွင္းဖို ့ေကာင္းတယ္ဘုရား။ ေျဖရွင္းနည္း မွားသြားတယ္ ထင္တယ္ဘုရား။”
”အင္း...ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းေလးရယ္...၀ဇီရဗုဒၶိဋီကာမ
ေယဘုေယ်န ဟိ သတၱာနံ၊ ၀ိနာေသ ပစၥဳပ႒ိေတ။
အနေယာနယ ရူေပန၊ ဗုဒၶိမာဂမၼတိဌတိ။ တဲ့
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “သတၱ၀ါေတြဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ နည္းဆိုးနည္းမွားဟာ နည္းမွန္ဟန္ေဆာင္ျပီး စိတ္မွာ ထင္လာတတ္တယ္” တဲ့။ တကယ္ေတာ့...လူဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ ဘာနဲ ့မွ ကာကြယ္လို ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ကဲ...ကဲ....ဦးဇင္းေလးလည္း တရားေဟာရဦးမယ္။ ၾကြေတာ့...ၾကြေတာ့။”
“မွန္ပါဘုရား”
သူ ဆရာေတာ္ကုိလက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးရင္း နားေနေဆာင္သို႔ၿပန္ခဲ့သည္။ လွမ္းရသည့္ ေၿခလွမ္းေတြက သိပ္မသြက္ခ်င္၊ ေလးတြဲ႔ဖင့္ေႏွးေနသည္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ သူ႔တပည့္ ဦးဇင္းေလး လဲေလ်ာင္းရာ အုတ္ဂူေလးနားမွာပဲ ရပ္က်န္ခဲ့သည္။
တစ္ထြာေလာက္ရွိေသာ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို သူေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပါသည္။ ၿပီးေတာ့မုန္းခ်င္စိတ္လည္း ေပါက္သြားပါသည္။
ၿမတ္စြာဘုရားလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ နပိုလီယန္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဟစ္တလာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ မာသာထရီဇာ လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဘင္လာဒင္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။
ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ မၾကာခင္ၿပာၿဖစ္ရဦးမည္။ ၿပာမၿဖစ္ခင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအေနႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးေတြဖန္တီးေနဦးမည္။ ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ပင္ သူက်င္လည္ရာ၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ အျမင့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အနိမ့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အေမွာင္ထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ အလင္းထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ အၿဖဴအမည္း ကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးႏိုင္ပါသည္။
လွ်ာတစ္ေခ်ာင္သည္ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေကာ ဇာတ္သိမ္းသြားျပီဟု ဆိုနိဳင္ပါမည္လား။
ဗုဒၶဘာသာ၏ အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာ ရွိသည္ပဲေလ။ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးအရ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျပဳမူေျပာဆိုခဲ့ေသာ အမူအရာတို ့သည္ ကမၼသတၱိတစ္ခုအေနႏွင့္ ဟိုဘက္ဘ၀အထိ ပါသြားပါလိမ့္မည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဘာမွ အယူခံခြင့္မရွိေတာ့။ သတၱိအားေလ်ာ္စြာ သုဂတိ၊ ဒုဂၢတိ တစ္ခုခုက အသင့္ၾကိဳေနပါလိမ့္မည္။
ျပာမျဖစ္ခင္ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အမွီျပဳျပီး တမလြန္၏ သုဂတိ ဒုဂၢတိကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ရွိေနေသးသည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္နိဳင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ည(၇)နာရီ ထိုးလွ်င္ပင္ သူလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳရပါဦးမည္။ သည္ေတာ့လည္း သူ၏လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ရျပန္ပါသည္။
ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ
ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္းျမိဳ ့နယ္
ပရိယတၱိသာသနာႏုဂၢဟအသင္း
ေရႊရတုအထိမ္းအမွတ္မဂၢဇင္း (၁၃၁၆-၁၃၆၆)
(“အျမဲစီးဆင္းေနေသာ ျမစ္တစ္ဆင္း အေၾကာင္း” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
၁၆ရက္ေန ့က ေမျမိဳ ့(ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ့)တြင္ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းခဲ့
၁၆ရက္ေန ့ညေန၅နာရီခြဲ ဝန္းက်င္ခန္ ့က ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ့တြင္ မမိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းခဲ့ျပီးေလျပင္္းမုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ခဲ့မွဳေၾကာင့္သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လဲျပိဳခဲ့ပါတယ္။မိုးရြာသြန္းခ်ိန္ဟာ ၁နာရီခြဲခန္ ့ၾကာျမင့္ျပီး မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနခ်ိန္တြင္ေလတိုက္နွံဳးကလည္း တနာရီကို မိုင္၄၀ ခန္ ့ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ယေန ့မနက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ေနသာေနေၾကာင္း ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ ့ခံလူတစ္ဦးထံမွ သတင္းရရွိပါသည္။
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ဖိုးလျပည့္ရဲ့ ၁၉ နွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့ပြဲ အၾကိဳသတင္း
ကုန္းျမင့္သာတြင္ျခိမ့္ျခိမ့္သည္းက်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းရရွိပါသည္။
အဆိုပါေမြးေန ့ပြဲတြင္Okkar Oo Thar Plus Three ဝိုင္းနွင့္ ဖိုးလျပည့္ကိုယ္တိုင္ သီခ်င္းသံုးပုဒ္ သီဆိုမည္ျဖစ္ျပီး လူေရွ ့တြင္ အရွက္မကြဲေစရန္အတြက္ ၾကိဳတင္ အသံသြင္းမွဳျပဳလုပ္ထားေၾကာင္း၊ရန္ကုန္တစ္ျမိဳ ့လံုး မီးျဖတ္ခံထားရေသာ္လည္း ဖိုးလျပည့္ သီးခ်င္းလာတိုက္သည့္ေန ့၊သီးခ်င္းလာသြင္းသည့္အခ်ိန္တြင္ ထိုရပ္ကြက္အား မီးေပးထားေၾကာင္းသိရပါသည္။ေရႊေတာင္ၾကားရွိ ဥကၠာဦးသာ
၏ေနအိမ္တြင္ျပဳလုပ္ထားေသာစတူဒီယိုတြင္အသံသြင္းျခင္း၊သီခ်င္းတိုက္ျခင္း
မ်ားျပဳလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ေမလကုန္တြင္ ဂ်ိဳးျဖဴေရ ျပတ္လပ္ဖြယ္ရွိေၾကာင္း
ရန္ကုန္ျမိဳ ့တြင္ ယခုလက္ရွိေပးေဝေနေသာ ဂ်ိဳးျဖဴေရမွာ ေမလကုန္တြင္ျပတ္လပ္ဖြယ္ရာရွိေၾကာင္းႏွင့္ ယခုလက္ရွိလည္း ေညာင္နွစ္ပင္မွေရကိုပါ ခြဲေဝ၍ျဖန္ ့ျဖဴးေပးေနရေၾကာင္း ရန္ကုန္ျမိဳ ့ေတာ္စည္ပင္မွဝန္ထမ္းတစ္ဦးမွ ေျပာၾကားသြားပါသည္..
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
လႏႇင့္ေသာၾကာၾကယ္ နီးကပ္စြာတည္ရႇိမႈကို ျမန္မာႏိုင္ငံမႇ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရ
ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ လႏႇင့္ေသာၾကာၾကယ္ နီးကပ္စြာတည္ရႇိမႈကို အေရႇ႕ေတာင္အာရႇႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ႏႇ
"ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔ ည ၆ နာရီခြဲေလာက္မႇာ ေတြ႔လိုက္ရတာပါ။ လနဲ႔ေသာၾကာၾကယ္နီးကပ္ေနတာကို မိနစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးမျမင္ဖူးေတာ့ အနီးနားမႇာရႇိတဲ့သူေတြေတာ္ေတာ္
ျမန္မာႏိုင္ငံနည္းတူ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္းသိရၿပီး အိႏၵိယစံေတာ္ခ်ိန္ညေန ၃ နာရီ ၃၀ မိနစ္မႇ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္အထိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ဟု သိရသည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္သည္ ကမၻာႏႇင့္ ေသာၾကာၿဂိဳဟ္တို႔ၾကားသို႔ လေရာက္ရႇိ သြားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ထို႔အျပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံအေနျဖင့္ အလားတူျဖစ္စဥ္မ်ဳိးကို ၂၀၀၇ခုႏႇစ္ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးၿပီး လာမည့္ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ထပ္မံျမင္ေတြ႕ရဖြယ္ရႇိသည္ဟု ခန္႔မႇန္းထားေၾကာင္းသိရသည္။
mail ထဲမွ သတင္းတစ္ပုဒ္အား ျပန္လည္မွ်ေဝေပးျခင္း
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
0
comments
ယေန ့ရန္ကုန္ျမိဳ ့တြင္ မိုးအနည္းငယ္ရြာသြန္းေၾကာင္း
ယေန ့နံနက္ ၁၀ နာရီ ဝန္းက်င္ခန္ ့က ရန္ကုန္ျမိဳ ့တြင္ မိုးအနည္းငယ္ရြာသြန္းခဲ့ျပီး ရြာသြန္းခ်ိန္မွာ သိပ္မၾကာျမင့္ေပမယ့္ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာသြန္းျပီး မိုးပါျခိမ္းေၾကာင္း၊ရြာသြန္းျပီးခ်ိန္တြင္မိုးအံု ့ေနေပမယ့္ မိုးရြာသြန္းသည့္အတြက္ အပူခ်ိန္မွာလည္း သိသိသာသာ ေလွ်ာ့က်မသြားခဲ့ေၾကာင္း ရန္ကုန္ျမိဳ ့ရွိ ျမိဳ ့ခံလူမ်ားမွ သတင္းေပးပို ့ပါသည္။
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
2
comments
လိုအပ္ခ်က္၃ခု
လိုအပ္ခ်က္
တခါက အိမ္ရွင္မတဦးသည္ အိမ္ေရွ႔တြင္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴႏွင့္အဘိုးအိုသံုးဦးထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႔လိုက္မိသည္။
ထိုအဘိုးအိုမ်ားကိုသူမသိေပ။"
အဘိုးတို႔ကိုကြ်န္မမသိဘူး။ဒါေပမဲ့အဘိုးတို႔ဆာေနေလာက္မယ္ထင္တယ္။
အိမ္ထဲ၀င္ျပီး တခုခု သံုးေဆာင္ပါဦးလား" ဟု သူမ ေလာကြတ္ျပဳသည္။
"အိမ္ရွင္ေယာက္်ားရွိေနလား" အဘိုးအိုက ေမးသည္။
"မရွိဘူး...အျပင္သြားလိုက္တယ္"
"ဒါဆို အဘိုးတို႔ အိမ္ထဲကို ၀င္လို႔မရေသးဘူး"
ညေန လင္ေယာက္်ား ျပန္လာေသာအခါ အိမ္ရွင္မက အေၾကာင္းစံုကို ေျပာျပလိုက္သည္။
"ကိုယ္အိမ္ေရာက္ေနျပီပဲ...သူတို ့ကိုျပန္ိုိသြားဖိတ္လိုက္ပါဦး"
အိမ္ရွင္မက အဘိုးအို သံုးဦးအား အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့ဖို႔ ဖိတ္ေခၚျပန္သည္။
"အဘိုးတို႔ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္တအိမ္ထဲကို ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဘိုး" အိမ္ရွင္မက တအံတၾသႏွင့္ ေမးသည္။
"သူ႔နာမည္က ဓနဥစၥာတဲ့" အဘုိးအိုတဦးက အျခားတဦးကို ထိုးျပျပီးေျပာသည္။ ဆက္၍
"သူကေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ အဘိုးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ အိမ္ထဲကို ဘယ္သူအရင္
၀င္ရမလဲဆိုတာ တူမေလးေယာက္်ားနဲ႔ အရင္ သြားတိုင္ပင္ၾကည့္လိုက္ဦး"
အိမ္ရွင္မမွာ အိမ္ထဲ၀င္ျပီး လင္ေယာက္်ားကို အေၾကာင္းစံု ေျပာျပျပန္သည္။
"ေအာ္.. ဒီလိုကိုး... ဒါဆိုရင္ ဓနဥစၥာကို အရင္ဆံုးဖိတ္လိုက္ရေအာင္"
"ဘာျဖစ္လို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အရင္မဖိတ္တာလဲ" အိမ္ရွင္မက အတြန္႔တက္သည္။
"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဆံုး ဖိတ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"
ေထာင့္တေနရာတြင္ ထိုင္ျပီး သူတို႔ေျပာေသာ စကားကို နားေထာင္ေနသည့္ေခြ်းမျဖစ္သူက အၾကံျပဳသည္။
"အင္း....ေကာင္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္" ေခြ်းမ၏ အၾကံကို
သူတို႔ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ထဲကိုၾကြပါ" အိမ္ရွင္မက
"အဘိုးတို႔ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္တအိမ္ထဲကို ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဘိုး" အိမ္ရွင္မက တအံတၾသႏွင့္ ေမးသည္။
"သူ႔နာမည္က ဓနဥစၥာတဲ့" အဘုိးအိုတဦးက အျခားတဦးကို ထိုးျပျပီးေျပာသည္။ ဆက္၍
"သူကေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ အဘိုးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ အိမ္ထဲကို ဘယ္သူအရင္
၀င္ရမလဲဆိုတာ တူမေလးေယာက္်ားနဲ႔ အရင္ သြားတိုင္ပင္ၾကည့္လိုက္ဦး"
အိမ္ရွင္မမွာ အိမ္ထဲ၀င္ျပီး လင္ေယာက္်ားကို အေၾကာင္းစံု ေျပာျပျပန္သည္။
"ေအာ္.. ဒီလိုကိုး... ဒါဆိုရင္ ဓနဥစၥာကို အရင္ဆံုးဖိတ္လိုက္ရေအာင္"
"ဘာျဖစ္လို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အရင္မဖိတ္တာလဲ" အိမ္ရွင္မက အတြန္႔တက္သည္။
"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဆံုး ဖိတ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"
ေထာင့္တေနရာတြင္ ထိုင္ျပီး သူတို႔ေျပာေသာ စကားကို နားေထာင္ေနသည့္ေခြ်းမျဖစ္သူက အၾကံျပဳသည္။
"အင္း....ေကာင္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္" ေခြ်းမ၏ အၾကံကို
သူတို႔ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ထဲကိုၾကြပါ" အိမ္ရွင္မက
ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟုေသာ အဘိုးအိုကအိမ္ထဲ၀င္သည္ႏွင့္ က်န္အဘိုးအို ႏွစ္ဦးက
လိုက္၀င္လာသည္။
" သံုးေယာက္လံုး ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူးဆို ကြ်န္မက သူ႔ကိုပဲ
အရင္ဖိတ္လိုက္တာ။ အဘိုးတို႔က ဘာလို႔ လိုက္၀င္လာရသလဲ"
"တကယ္လို႔ တူမက ဥစၥာဓန သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မူကို အရင္ဖိတ္ရင္
က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္၀င္လို႔မရဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္ဆိုရင္
သူဘယ္ကိုသြားသြား က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္ကိုလိုက္ရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ရွိရင္ ဥစၥာဓနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မူ ဆိုတာလည္း ရွိမွာပဲ"
အဘိုးအို တဦးက ရွင္းျပသည္။
" သံုးေယာက္လံုး ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူးဆို ကြ်န္မက သူ႔ကိုပဲ
အရင္ဖိတ္လိုက္တာ။ အဘိုးတို႔က ဘာလို႔ လိုက္၀င္လာရသလဲ"
"တကယ္လို႔ တူမက ဥစၥာဓန သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မူကို အရင္ဖိတ္ရင္
က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္၀င္လို႔မရဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္ဆိုရင္
သူဘယ္ကိုသြားသြား က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္ကိုလိုက္ရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ရွိရင္ ဥစၥာဓနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မူ ဆိုတာလည္း ရွိမွာပဲ"
အဘိုးအို တဦးက ရွင္းျပသည္။
mail ထဲမွေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အား ျပန္လည္ေဝငွျခင္းပါ...
,
Posted by
Burma Campaign Japan
|
2
comments
“စစ္အာဏာရွင္အုပ္စု သုတ္သင္ေရးစစ္ပြဲစမယ္’’
“စစ္အာဏာရွင္အုပ္စု သုတ္သင္ေရးစစ္ပြဲစမယ္’’
ေမာင္ေက်ာင္းသား
* ငါတို႔ကိုမ်ား အၾကမ္းဖက္သမားတဲ့
ထားလိုက္ပါေတာ့
ေက်ာင္းသားေတြဘ၀ကေန ေသနတ္ကိုင္လာၾကတာ
ဒီလိုေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာခဲ့တာလဲ…..။
* ငါတို႔ ၾကမ္းတမ္းခ်င္ၾကမ္းတမ္းလာလိမ့္မယ္
ရိိုင္းစိုင္းခ်င္ရိုင္းစိုင္းလာလိမ့္မယ္
ငါတို႔အစြန္းေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္
ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ မေဖာက္ျပန္ဘူး
ငါတို႔ ေတာ္လွန္ေရးုကို ေက်ာခိုင္းမသြားဘူး
ငါတို႔ဟာ ေတာ္လွန္ေရးကိုျပ လုပ္စားေနသူေတြမဟုတ္ဘူး
ငါတို႔ဟာ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြအတြက္
စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔
နာနာက်ည္းက်ည္း
ထိထိေရာက္ေရာက္
ျပတ္ျပတ္သားသား တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူေတြပဲ ျဖစ္တယ္…..။
* စစ္အာဏာရွင္ေတြက ရန္ငါစည္းျပတ္တယ္
ရဟန္း…ေက်ာင္းသား…မိန္းမ…ကေလး
လူပုဂၢိဳလ္မေရြး
ၾကမ္းဖို႔
ဖမ္းဖို႔
သတ္ဖို႔၀န္မေလးဘူး
အခ်ိန္မေရြးုဘူး…ေနရာမေရြးဘူး…
ငါတို႔ျပည္သူေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အၾကမ္းဖက္ခံလာရၿပီးသား
ဗမာျပည္ႀကီးက ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတာပါ….
ထပ္ေျပာမယ္…ဗမာျပည္က ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတာ…။
* ငါတို႔ျပည္သူေတြ
ထမင္း၀ေအာင္မစားႏိုင္ၾကဘူး
ကေလးေတြေက်ာင္းမထားႏိုင္ဘူး
ေဆးကုဖို႔ပိုက္ဆံမရွိဘူး
လိုင္းကားမလံုေလာက္ဘူး
လွ်ပ္စစ္မီးမရဘူး
ေသာက္စရာေရေတာင္ ရွားပါးလာၿပီ…
သံလမ္းေၾကး…မီးကင္းေၾကး ဘာေၾကးညာေၾကးေတြလဲမ်ား
လုပ္အားေပးဆိုၿပီးေခၚမွာလဲေၾကာက္ရ
ေပၚတာဆြဲမွာလဲေၾကာက္ရ
ကေလးေတြ စစ္သားစုေဆာင္းခံရမွာလဲေၾကာက္ရ
စစ္တပ္က မတရားဖမ္းဆီးရင္လဲခံရ
မုဒိန္္းက်င့္ရင္လဲခံရ
ဓါးျပတိုက္သလို လုယက္တာမွန္သမွ်လဲခံရ
ျပည္သူေတြဘ၀က
ေျမဇာပင္ မျဖစ္ခင္ထဲက ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေနပါၿပီ……..။
* ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုရင္း
ရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္ခံ က်ဆံုးခဲ့ရသူေတြရဲ႕၀ိဥာဥ္ေတြ……
စစ္ေၾကာေရးစခန္းနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက
ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရသူေတြရဲ႕၀ိဥာဥ္ေတြ……..
ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ ဒုကၡမ်ိဳးစံုခံရင္း
ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈမ်ားစြာနဲ႔ ေသဆံုး ၊ က်ဆံုးခဲ့ရသူေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြ……
မိသားစုေတြနဲ႔ ေသကြဲ ရွင္ကြဲ လမ္းခြဲခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ………
မ်က္ရည္ေတြ……..
ၿငီးတြားသံေတြ……….
ႀကိမ္း၀ါးသံေတြ……….
အရာအားလံုးက ငါတို႔ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔
နည္းလမ္းစံုသံုးတိုုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္…။
* စစ္ေရးအရ တန္းတူျဖစ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ရင္
ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုတာေတာင္ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး
အနိ႒ာရံုေတြကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔
စစ္ကိုစစ္နဲ႔ပဲအဆံုးသတ္ႏိုုင္မယ္
စစ္ပြဲရွိရင္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးရွိမယ္
ေသနတ္ပစ္တမ္း…
လိုက္တမ္းပုန္းတမ္း ကစားေနၾကတာမဟုတ္ဘူး…
အျပစ္ရွိတဲ့ ျပည္သူေယာင္ေဆာင္ေနသူေတြေရာ
အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြေရာ
အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ထိခိုက္မွာပဲ
စစ္ပြဲၾကာေလ တိုင္းျပည္နtာေလပဲ
အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ စစ္ကြ်န္ဘ၀မွာေနမလား
ရရာလက္နက္ကိုင္စြဲ အဆံုးသတ္စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲမလား
(ေခတ္သမုိင္းကိုက ေတာင္းဆိုေနၿပီ)
ျပတ္သားတဲ့သူေတြ႔ ငါတို႔လက္တြဲမယ္
ေသြးေၾကာင္ရင္ (ရိုးရိုးသားသား) ေဘးေရွာင္ေနလိုက္
မေ၀ဖန္နဲ႔
ရန္သူ႔အႀကိဳက္လိုက္မေျပာနဲ႔
မဟာမိတ္မူမဖ်က္နဲ႔
ငါတို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေဒါက္တိုင္သုတ္သင္ေရးစစ္ပြဲ
ေနရာတိုင္းမွာရွိမယ္္………..။
